Feed (2005)

Regie: Brett Leonard | 97 minuten | drama, horror, thriller | Acteurs: Patrick Thompson, Alex O’Loughlin, Gabby Millgate, Rose Ashton, Marika Aubrey, Mary Beaufort, Yure Covich, Matthew Le Nevez, Emily Mees, David No

Bij een film over eten is het verleidelijk om met terminologie uit de culinaire wereld te strooien. Wat zou het leuk zijn geweest om ‘Feed’ te bestempelen als vette film. Of een thriller om je vingers bij af te likken. Helaas verdient dit product dat niet. Uiteindelijk blijkt ‘Feed’ een caloriearme shocker te zijn waarvan enkel de onverwachte thrills het predikaat ‘voedzaam’ verdienen.

In ‘Feed’ ontdekt onze held Philipp (O’Loughlin) dat het internet bevolkt wordt door verknipte geesten. Nadat de Australische computercop een kannibalistische killer tot stilstand heeft gebracht, blijft hij verbouwereerd achter. Kun je iemand veroordelen voor zijn/haar daden die met toestemming van het ‘slachtoffer’ zijn gepleegd? Als Philipp getraumatiseerd terugkeert in zijn geboorteland is er veel veranderd. Zijn vriendin is van hem vervreemd en het cynische gedrag van onze held helpt ook niet bepaald mee bij de verzoeningspoging. Veel tijd om de scherven van zijn liefdesleven bij elkaar te vegen heeft de agent niet. Als een nieuwe internethype zich aandoet moet Philipp weer volop aan de bak. De schimmige site FeederX is gespecialiseerd in het vetmesten van vrouwen tot de dood erop volgt. Als de Australiër op eigen houtje op zoek gaat naar de man achter de site, ene Michael (Thompson), ontstaat een dodelijke kat-en-muisspel.

Het ingenieuze verhaal van ‘Feed’ is het sterkste punt van deze thriller. De plot is eigenzinnig, onvoorspelbaar en origineel. Ook linkt het script naar de actualiteit. Zo zie je in het begin van de film dat Philipp een inval doet in een Duits huis waar een kannibaal met instemming van zijn slachtoffer bezig is met een dodenmaal. Niet geheel toevallig vindt de inval van Philipp plaats in Hamburg, de plek waar de menseneter Arwin Meiwes in 2002 de wereld schokte met zijn daden. De knipoog naar de realiteit is slim bedacht, maar ‘Feed’ houdt het bij die ene kwinkslag. De hoofdmoot van de film bestaat uit het aan elkaar spietsen van smerigheden tot een horrorschlaschlick. Alleen passen niet alle ingrediënten even goed bij elkaar, iets wat regisseur Brett Leonard niet goed begrepen heeft.

Vanaf begin tot eind voelt ‘Feed’ onevenwichtig aan. Het is duidelijk dat de makers van de film iets bijzonders wilden neerzetten. Leonard heeft ambitieuze plannen, maar weet ze niet waar te maken. ‘Feed’ wil meer zijn dan een zieke horrorfilm, vandaar dat er ook tijd is vrijgemaakt voor karakteruitdieping en dramatiek. Helaas heeft Leonard teveel hooi op zijn vork genomen. De cast krijgt geen tijd om de personages vorm te geven, terwijl de spanningsopbouw telkens inzakt door iedere mislukte poging tot diepgang. Alsof dat nog niet genoeg is trakteert de film je ook nog op talloze zijplotjes waarin politiek, geestelijke en seksuele (on)afhankelijkheid en fundamentalisme worden aangestipt. Hartstikke interessant al die verschillende onderwerpen, maar helaas wordt geen enkel issue fatsoenlijk uitgewerkt. Het gevolg is dat je je al snel te vol voelt.

Het beperkte budget van ‘Feed’ is zonder twijfel het zwakke punt van de film. Met meer tijd en geld had dit een cultclassic kunnen zijn. Met een goed uitgewerkt plot, bekwamere acteurs en strakkere regie was de schade beperkter gebleven. Nu zul je het met een warrig verhaal verteld door B-acteurs met weinig overtuigingskracht moeten doen. O’Loughlin en Thompson spelen een kat-en-muisspel met elkaar, maar het duo mist passie. Spannend wordt het niet door de vlakke vertolkingen van de twee. De horrorpassages overtuigen daarentegen wel.

‘Feed’ kent een aantal bijzonder ongemakkelijke scènes waarin vooral monsterlijk vette vrouwen de hoofdrol spelen. Het verval van het menselijk lichaam en de daarbij behorende lichaamssappen zorgen voor een paar grafische momenten die je niet snel vergeet.

Ondanks het bizarre onderwerp en de ongemakkelijke griezelmomenten weet ‘Feed’ niet over de gehele linie te beklijven. Toch houden de smerigheden (en vooral de onvoorspelbaarheid ervan) je bij de les. Als culinaire thriller is ‘Feed’ bijzonder caloriearm uitgevallen. Het is dankzij de shockeffecten dat je je gehoopte caloriebommetjes alsnog binnenkrijgt. Die extra pondjes ben je overigens snel kwijt, want tijdens het kijken van dit filmpje zal je honger gegarandeerd verdwijnen. Vet…

Frank v.d. Ven