Feis Forever (2025)

Regie: Olivier S. Garcia | 54 minuten | documentaire

In ‘Feis Forever’ is iedereen het roerend eens: de Rotterdamse rapper Feis (Faisal Mssyeh) was een onmiskenbaar talent en bovenal een lief mens. Maar die unanieme bewondering blijkt uiteindelijk ook de grootste valkuil van deze documentaire. Want wie wordt er eigenlijk getoond, behalve een icoon op een voetstuk?

Voor de meeste Nederlanders en Vlamingen zal Feis geen bekende naam zijn. Zijn Spotify-statistieken – zo’n 52 duizend maandelijkse luisteraars – suggereren een cultstatus, geen massale doorbraak. Toch presenteert regisseur Olivier S. Garcia de rapper als een legende, een gamechanger in de hiphop. “Wat hij heeft toegevoegd aan de hiphopindustrie is immens,” horen we al vroeg in de film.

De documentaire blijft dicht bij de mensen die hem kenden. We zien vrienden en collega’s uit Rotterdam-West – mannen die uit gebroken gezinnen komen, nu volwassen geworden, stoer maar gevoelig. Ze zitten in de kapperszaak, op de bank, en praten openhartig over hun jeugd en hun verlies. Begeleid door een jazzy, melancholische soundtrack van Rui Reis Maia vormen hun getuigenissen het kloppende hart van de film. Archiefmateriaal, vaak zelf gefilmd, toont Feis tijdens optredens, thuis of in de studio.

Toch ontbreekt er iets. Omdat de film zich beperkt tot één intieme kring – zijn inner circle – ontstaat een monotone herhaling: Feis was bijzonder, een gemis, een legende. Maar hoe bijzonder hij was, wát hem precies uitzonderlijk maakte, blijft grotendeels onverkend. ‘Feis Forever’ voelt als een plaat die blijft hangen in een groove van lof.

En dat is jammer. Want door deze film te maken, kreeg Garcia toegang tot een wereld die zelden zo open in beeld komt. De vriend in de kapperszaak, de ander die huilt op de bank – zij dragen verhalen in zich over een jeugd in een wijk die nu weer een nieuwe generatie voortbrengt. Die verhalen blijven buiten beeld. Er wordt gesproken over de buurt, over armoede en over moeilijke jeugdjaren, maar we zien het nooit. De straatcultuur, de dagelijkse realiteit, de jonge generatie van nu – alles wat Feis zelf bezong – ontbreekt.

Zo blijft ‘Feis Forever’ steken in een eerbetoon, in plaats van een inkijk. Voor fans van Feis is dat genoeg. Voor wie hem nog niet kende, biedt de film ontroering, maar ook gemiste kansen. Want waar Feis een unieke stem had, mist de film zelf een eigen geluid.

Martijn Smits

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 1 mei 2025