Fertile Ground (2010)
Regie: Adam Gierasch | 95 minuten | horror | Acteurs: Gale Harold, Leisha Hailey, Chelcie Ross, Jami Bassman, Kailah Combs, Ingrid Coree, Clint Curtis, Steve Janousek, JoNell Kennedy, James Stordahl
Het lijkt het perfecte stel: Nate (Gale Harold) en Emily (Leisha Hailey). Hij is een succesvol schilder, zij is ontwerpster en ze zijn gelukkig getrouwd met een baby op komst. Dan slaat het noodlot toe: Emily krijgt een miskraam, in een scène waar niet op een druppel bloed meer of minder wordt gekeken. Eén van de gevolgen is dat ze nooit meer zwanger kan worden. In wat een fatale beslissing blijkt te zijn, verhuizen ze naar het platteland van New Hampshire en gaan ze wonen in het voorvaderlijk huis van Nate, waar generaties Weavers zijn opgegroeid en doodgegaan. En dat laatste niet altijd op de meest zachtzinnige wijze.
Ze zijn nog niet zo lang in het huis getrokken, waarbij allerlei voorwerpen van eerdere bewoners gevonden worden en waarin een grote kist met bezittingen centraal staat. Dan geeft de riolering problemen en het probleem blijkt te worden veroorzaakt door een mensenschedel, die de boel blokkeerde. Geïntrigeerd door en ook een beetje angstig over de vondst, gaat Emily op onderzoek uit. Van wie is de schedel? Ze schakelt de plaatselijke historicus in, genaamd Avery (Chelcie Ross), die haar met veel plezier meer vertelt over de gruwelijke gebeurtenissen die ooit in het huis hebben plaatsgevonden. Niet lang daarna komt Emily erachter dat ze toch zwanger is geraakt, begint ze geesten van Nate’s voorouders te zien en begint Nate zelf zich steeds vreemder te gedragen. De vraag gedurende de film is: “ziet ze echt geesten of ziet ze spoken?” In het eerste geval zijn de verschijningen van Nate’s voorouders er wel degelijk, in het laatste geval zou ze zich alles ingebeeld kunnen hebben.
Regisseur Adam Gierasch haalt de standaardtrucendoos voor de geestenfilm te voorschijn: nachtelijke wandelingen door het stille huis, onweersbuien, aanzwellende muziek als er ineens een geest opduikt. Alles wat je van een dergelijke horrorfilm mag verwachten, zit erin. Toch komen de stukjes uiteindelijk niet tot elkaar tot een spannend geheel. ‘Fertile Ground’ heeft wel wat aardige schrikeffecten, maar blinkt verder op geen enkel vlak uit en brengt zeker niets origineels. Sterker nog, de film biedt niets wat niet al eerder in andere films te zien is geweest – en daarin vaak ook nog beter.
Aan het acteerwerk van Hailey als de geplaagde Emily is niets aan te merken. Zij trekt de hele film naar zich toe met haar uitstekende spel. De intentie van de filmmakers is om de kijker in het ongewisse te laten over de oorzaak van de bovennatuurlijke verschijningen: zijn ze “echt” en wordt Emily geterroriseerd door de voorouders van haar echtgenoot, of zijn ze hersenspinsels van een vrouw met een nerveuze inzinking of zelfs een geestelijke stoornis. Hailey weet daarin een geloofwaardige balans aan te brengen en zowel beide uitkomsten open te laten. Helaas krijgt Gale Harold als Nate minder ruimte: hij fungeert vooral als een (al dan niet imaginaire) tegenstander van Emily en heeft eigenlijk maar een ééndimensionale rol.
Dit ligt vooral aan het tekort schietende scenario van Jace Anderson en regisseur Gierasch zelf, dat veel te veel gaten vertoond en na een aardig begin tot een teleurstellende climax leidt. Waar het verhaal begint te ontsporen, is wanneer historicus Avery met wel heel veel smakelijk genoegen begint te vertellen over de moord en doodslag in het huis. Niet alleen bijster tactvol tegen opzichte van een duidelijk doodsbange vrouw tegenover zich, maar ook nog eens zo gespeeld dat het bijna een karikatuur wordt. Ook JoNell Kennedy als Emily’s goede vriendin Brittany komt er bekaaid vanaf. Zowel Avery als Brittany zijn het resultaat van lui en slordig schrijfwerk, waarbij ze alleen fungeren om delen van het plot uit te leggen en achtergrond te geven, door dialoog een toekomstige scène in te leiden en op de meest onzalige momenten op te duiken. Wie de film ziet, zal begrijpen wat hiermee wordt bedoeld.
In het horrorgenre is ‘Fertile Ground’ zeker geen memorabele bijdrage, maar een dertien in een dozijn geestenfilm, die een aardig tijdverdrijf vormt, maar meer ook niet.
Hans Geurts