Fighting (2009)

Regie: Dito Montiel | 105 minuten | actie, drama | Acteurs: Channing Tatum, Terrence Howard, Zulay Henao, Michael Rivera, Flaco Navaja, Peter Tambakis, Luis Guzmán, Anthony DeSando, Roger Guenveur Smith, Brian J. White, Ivan Martin, Danny Mastrogiorgio, Altagracia Guzman, Gabrielle Pelucco, Angelic Zambrana, Dante Nero

Dito Montiel is een volhouder. Met zijn eerste film ‘A Guide to Recognizing Your Saints’ wist hij nog geen groot publiek aan zich te binden, maar gooide hij wel hoge ogen bij de critici. Hij sleepte twee belangrijke prijzen in de wacht op het Sundance filmfestival, een van die festivals waar je als jonge maker graag scoort. Het duurde drie jaar voor hij mensen en middelen bij elkaar had voor zijn volgende film ‘Fighting’. Met deze film mikt hij wellicht op een iets groter publiek, maar dat stoort niet.

Het grotere publiek zal zich sneller inlaten met een verhaal over vechtende mannen (zo is het nu eenmaal), dat misschien een beetje aan ‘Fight Club’ doet denken, ware het niet dat het verhaal van ‘Fighting’ veel simpeler is, met minder onderlagen en directere vertelstijl. Evenals de hoofdfiguren. De kracht van de film zit hem vooral in andere zaken, zoals de kennis van New York en het leven daar. Montiel is zelf een jongen van de straat en dat is te merken in de manier waarop hij over de straat schrijft, in het script, zijn dialogen en natuurlijk de beelden. Naast de haatliefde verhouding met New York, met de nadruk op liefde, voel je gewoon dat dit dicht bij de realiteit staat. Het komt natuurlijk over.

Wat ook voor de acteurs geldt, die wellicht zelf ook ‘van de straat’ komen. In ieder geval zijn ze goed geregisseerd en zetten ze innemende performances neer, waardoor ‘Fighting’ het gewone actiegenre overstijgt. Het is dus wel een film over vechten, maar de nadruk ligt op het verhaal, terwijl de gevechten sterk weergegeven worden. Het was overigens de stevige, gespierde hoofdrolspeler Channing Tatum die Montiel, die op zoek was naar iets dat adrenaline zou opwekken, op het idee bracht straatvechten als onderwerp te gebruiken. Tatum zelf houdt kennelijk wel van een potje vechten, hij speelde immers ook de vechtersbaas in ‘A Guide to Recognizing Your Saints’. Hij heeft ook wel een beetje die vechters look, of zoals de moeder van zijn aanstaande vriendinnetje in ‘Fighting’ mooi zegt:”He looks like he killed somebody.”

Ook Terrence Howard is goed op zijn plek. Hij laat zien als acteur veel kanten in huis te hebben door een man te spelen die in het harde geldwereldje rond dit soort gevechten, toch zijn vrouwelijke kanten te behouden en met succes in te zetten. Klinkt een beetje raar wellicht, maar kijk en u zult het zien. We leren zo dat niet alle mannen (in de film) monsters zijn die proberen die overleven ten koste van anderen. Om te hustlen hoef je geen boef te zijn.

En de mooiste les is: eerst ben je een loser, denk je, omdat je niet voor elkaar krijgt wat je wilt in het leven, totdat je iemand ontmoet die precies mist wat jij nodig hebt en andersom. Dat zou je ook het Bert & Ernie effect kunnen noemen: Ernie heeft alleen pindakaas en Bert alleen brood; samen hebben ze brood met pindakaas. Het verhaal van de film in een notendop. Beetje liefde erbij en een aardige ontknoping, niet té verrassend, maar wel hartverwarmend en duidelijk met liefde gemaakt door alle betrokkenen. Zeer de moeite waard.

Arjen Dijkstra

Waardering: 4

Bioscooprelease: 21 mei 2009