Filles de joie (2020)

Recensie Filles de joie CinemagazineRegie: Frédéric Fonteyne, Anne Paulicevich | 90 minuten | drama | Acteurs: Sara Forestier, Noémie Lvovsky, Annabelle Lengronne, Nicolas Cazalé, Jonas Bloquet, Sergi López, Salomé Dewaels, Jérémie Petrus

In ‘Filles de joie’ volgen we drie vrouwen die dagelijks samen de Belgische grens oversteken om in Frankrijk in het geheim als prostituee te werken. Behalve het gemeenschappelijke werk hebben ze weinig met elkaar overeen totdat er een gebeurtenis plaatsvindt die de vrouwen voor altijd met elkaar zal verbinden. Deze ‘meisjes van plezier’ kunnen het niet altijd met elkaar vinden, maar kom aan één van hen en je zult het weten. Ze vertikken het om slachtoffer te zijn en nemen het heft in eigen handen als dat nodig is, soms met noodlottige gevolgen.

Het is nacht, de regen valt met bakken uit de lucht en drie figuren begraven een met vuilniszakken ingepakt lichaam. De toon is gezet. De rest van de film zal je je bij ieder mannelijk personage afvragen wie nou toch diegene was die in de eerste scène begraven wordt. Is het de agressieve ex, de schunnige puberjongen of
toch de overspelige cliënt?

Na deze cruciale openingsscène maken we kennis met Axelle, een jonge moeder in een veel te klein appartement, waar ze niet alleen haar kinderen maar ook haar eigen moeder moet onderhouden. Het is chaotisch en op de achtergrond schreeuwt een van haar zoontjes ‘Ik wil moorden! Ik wil moorden!’. Axelle wil niks meer te maken hebben met haar agressieve ex, de vader van de kinderen, en probeert dan ook zo goed als mogelijk haar hoofd boven water te houden. Even later ontmoeten we ook Dominique en Conso, met wie Axelle dagelijks naar het huis rijdt waar ze samen als prostituee werken. Het zijn alle drie totaal verschillende vrouwen, met andere achtergronden, maar één ding hebben ze gemeen en dat is het dubbelleven dat ze leiden.

De drie hoofdpersonages zijn een waar genot om naar de kijken. Wat ze ook doen, als kijker sta je onvoorwaardelijk aan hun kant. Dankzij de natuurlijke acteerprestaties van Sara Forestier, Annabelle Lengronne en Noémie Lvovsky zien we drie magnifieke vrouwen die balanceren tussen het doortastende van een volwassen vrouw en het kwetsbare van een jong meisje.

Ze krijgen te maken met seksisme, dominante mannen, vervelende cliënten en onderlinge irritaties, maar uiteindelijk overwint de vrouwelijke solidariteit. Over alle drie de personages zou je afzonderlijk een film kunnen maken. Bijvoorbeeld over de beeldschone maar eenzame Conso, die het hardst schreeuwt, maar stiekem op zoek is naar liefde en bevestiging in welke vorm dan ook. Of de oudere Dominique – ook wel Mama genoemd – die haar gezin onderhoudt maar daar weinig waardering voor terug krijgt. Ze schittert in een bijzonder intieme scène waar ze in bad zit met een oudere man die ondanks zijn leeftijd op zoek is naar genegenheid. Kortom, de personages zijn knap uitgewerkt en een vertelling an sich. Het niet chronologische verhaalperspectief, wat om de beurt de kanten van alle drie de vrouwen belicht, is in het begin enigszins verwarrend, maar wordt uiteindelijk weer een helder geheel.

‘Filles de joie’ is een overtuigend sociaal-realistisch portret waarbij je onverhoeds in het leven van een aantal mensen duikt en er even abrupt weer uit vliegt. Je hebt geen intro nodig, je maakt er plotseling deel van uit. In die zin had deze relatief korte film wel langer mogen duren, zodat je gepast afscheid kan nemen van drie veerkrachtige vrouwen waar je je al gauw aan gaat hechten. Aan de andere kant is het een knappe prestatie van regisseurs Frédéric Fonteyne en Anne Paulicevich dat het voelt alsof het een willekeurige dag is uit het leven van drie heldhaftige vrouwen.

Marieke de Vries

Waardering: 4

Bioscooprelease: 1 juni 2020