First Born (2007)

Regie: Isaac Webb | 90 minuten | thriller | Acteurs: Elisabeth Shue, Steven Mackintosh, Kathleen Chalfant, Khandi Alexander, Anne Wolf, Blair Brown, Phillip V.Caruso, Matt Dickinson, Mia Dillon, Julian Gamble, Jared Grimes, Marilyn Harris, Tim Hopper, Lisby Larson, David Little, Alyxx Morgan, Emma Myles, Dennis Parlato, Pippa Pearthree, Cynthia Quinn, Barbara Rhoades, Henry Strozier, Pauline Tully, Rema D. Webb, Brenda Wehle

Een thriller in de stijl van ‘Rosemary’s Baby’ en ‘The Others'”, zo wordt ‘First Born’ omschreven. Thematisch en verhaaltechnisch vertoont deze film inderdaad wel enkele overeenkomsten met vooral ‘Rosemary’s Baby’. Ook hier lijdt de moeder van het kind aan een stevige postnatale depressie, zij het dat de baby die in ‘First Born’ opduikt geen duivelskind is en de moeder in deze film geen geslachtsgemeenschap heeft met de duivel. Kwalitatief gezien zijn er echter weinig overeenkomsten tussen de twee bovengenoemde films te bespeuren. Het draait in ‘First Born’ allemaal om de kersverse moeder Laura. Aangezien manlief een rasechte workaholic is, zit zij de hele dag thuis met de baby in een veel te groot huis. Langzaam maar zeker blijkt dat Laura zich niet goed raad weet met deze nieuwe situatie, een toestand die uiteindelijk uitmondt in een postnatale depressie in het kwadraat waarbij de scheidslijnen tussen werkelijkheid en nachtmerrie langzaam maar zeker lijken te vervagen.

Ondanks het feit dat het verhaal best wel de nodige potentie lijkt te hebben voor een duistere, atmosferische film en het acteerwerk van hoofdrolspeelster Elisabeth Shue wel te pruimen valt, is ‘First Born’ uiteindelijk geen al te overtuigende film geworden. Dit heeft met name met het extreem trage verteltempo te maken. Het eerste uur van de film verloopt tergend langzaam en is vrijwel geheel ontbloot van spannende en prikkelende scènes. Dat de spanning in een psychologische thriller als deze zorgvuldig opgebouwd dient te worden, is logisch. Dit is bij een film als ‘Rosemary’s Baby’ ook het geval, maar het altijd aanwezige, broeierige gevoel van iets duisters dat constant onderhuids op de loer ligt dat zo kenmerkend was voor deze film, ontbreekt in het geval van ‘First Born’ vrijwel volledig.

De eerste zestig minuten zijn vooral gevuld met scènes die alledaagse plichtplegingen laten zien. Enkele subtiel bedoelde pogingen ten spijt wordt de film nergens beklemmend of spannend, toch belangrijke voorwaarden waaraan een film van dit type zou moeten voldoen. Ook qua duidelijkheid laat de film af en toe te wensen over. De pop die regelmatig opduikt in het verhaal lijkt bijvoorbeeld een soort onheilspellend object te zijn, maar wat nu precies de functie is van dit voorwerp blijft erg vaag. Vreemd genoeg blijken de laatste 25 minuten van deze film plots wel de moeite waard te zijn. Dan is er wel opeens sprake van spanning en eindigt de film zelfs met een twist die zowel origineel als schokkend kan worden genoemd. De kans is echter groot dat je als kijker tegen deze tijd al lang en breed bent ingedut.

‘First Born’ kan daarom dan ook vooral getypeerd worden als een halfslachtig gefabriceerde en matig geslaagde psychologische thriller. Het laatste deel is zeker de moeite waard, het acteerwerk is ook acceptabel, maar de film is simpelweg te langdradig en ontbeert de broodnodige spanning.

Frank Heinen