Five Across the Eyes (2006)
Regie: Greg Swinson, Ryan Thiessen | 95 minuten | horror | Acteurs: Jennifer Barnett, Angela Brunda, Danielle Lilley, Sandra Paduch, Mia Yi, Veronica Garcia, Dave Jarnigan, Keith Smith, Jane Swinson, Abby Vessell
Op het eerste gezicht lijkt de plot van ‘Five Across the Eyes’ op een doodnormale, uiterst voorspelbare tienerhorrorfilm te wijzen. Vijf tienermeiden zijn in het holst van de nacht onderweg naar huis. Tijdens een tussenstop rijden ze tegen een stilstaande auto op en besluiten ze om zich vervolgens zo snel mogelijk uit de voeten te maken. Helaas worden ze al snel achternagezeten door de furieuze eigenaar van de auto die niet tevreden is met alleen een schadevergoeding en uit is op een morbide en gewelddadige vergeldingsactie. Niets opvallends aan de hand zou je zeggen, aangezien een dergelijk, vergelijkbaar verhaal het uitgangspunt vormt voor ontelbare slasherfilms. Toch is ‘Five Across the Eyes’ in bepaalde opzichten een aparte film. Zo is de film bijvoorbeeld in zijn geheel in het nachtelijk duister met een videocamera opgenomen. Vergelijkingen met een prent als ‘The Blair Witch Project’ dringen zich dan logischerwijs ook al snel op en zijn ook deels terecht. Zo spelen beide films zich af in een mysterieuze, bosrijke omgeving, worden de hoofdrollen in beide films vertolkt door jonge en onbekende acteurs/actrices en moeten beide producties het meer hebben van suggestie en onderhuids voelbare spanning dan van expliciete horror.
Toch is ‘Five Across the Eyes’ in veel opzichten een beter uitgewerkte productie dan zijn waarschijnlijk meer illustere voorganger. Het probleem van ‘The Blair Witch Project’ was dat deze film te lang doelloos voor zich uit kabbelde zonder echt eng, interessant of pakkend te worden. De sporadisch ingelaste manifestaties van een onbekende kwaadaardige entiteit wogen niet op tegen de vele langdradige en overbodige scènes en dialogen. Wat dat betreft maakt ‘Five Across the Eyes’ beter gebruik van suggestie en een rommelige cameravoering. De dreiging is van begin af aan reëel aanwezig en het geweld dat de achtervolger tegen de ongelukkige meiden gebruikt is brutaal, rauw en alleszins voorstelbaar. Door de (bewust) matige beeldkwaliteit en de trillende camera komen de heftigste scènes echter slechts zeer impliciet in beeld en wordt toch het een en ander aan de verbeelding van de kijker overgelaten. Het fragment waarin een kistje met tangen, schroevendraaiers en andere vergelijkbare voorwerpen wordt geopend en de camera vervolgens naar een ander personage overschakelt, die het geschreeuw van het slachtoffer hoort, is hier een goed voorbeeld van. De gruwelijkheden waaraan de hoofdrolspelers worden blootgesteld komen realistisch over, waardoor je als kijker echt het idee krijgt dat iedereen in een dergelijke situatie verzeild kan raken als hij zich op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zou bevinden. Het acteerwerk is over het algemeen niet bijzonder te noemen, al komt Veronica Garcia wel overtuigend over als een volstrekt gestoord en doorgeslagen persoon.
Toch zijn er ook wel een paar kanttekeningen te plaatsen bij bepaalde delen van ‘Five Across the Eyes’. Sommige dialogen komen bijvoorbeeld een beetje stuntelig over of zijn grotendeels overbodig. Ook het doelloze, hysterische gegil van de hoofdrolspeelsters werkt soms enigszins op de zenuwen. Bovendien is de film soms de voorspelbaar, al lijkt dit euvel moeilijk te verhelpen bij een prent van dit type. De soundtrack van de film is wat onevenwichtig. Sterke, duistere rocksongs worden soms afgewisseld met fout klinkende housenummers die herinneren aan de populaire, maar zeer melige en eentonige eurodance uit de jaren negentig. ‘Five Across the Eyes’ heeft dus zeker zijn gebreken, maar is desondanks een redelijk realistische en behoorlijk uitgewerkte psychologische tienerhorrorfilm die het niveau van veel contemporaine genregenoten overtreft.
Frank Heinen