Flight of the Phoenix (2004)
Regie: John Moore | 113 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Dennis Quaid, Tyrese Gibson, Giovanni Ribisi, Miranda Otto, Tony Curran, Sticky Fingaz, Jacob Vargas, Hugh Laurie, Scott Michael Campbell, Kevork Malikyan, Jared Padalecki, Paul Ditchfield, Martin Hindy, Bobby Brown, Anthony Wong
Het verhaal van ‘Flight of the Phoenix’ is behoorlijk eenvoudig. Frank Towns (Dennis Quaid) komt met zijn vliegtuig de mensen en het materiaal van een te sluiten olieplatform in de Mongoolse woestijn ophalen. Op weg naar Beijing neemt Towns de onoverdachte beslissing om ondanks hevige turbulentie door te vliegen. De kist stort neer en vanwege technische problemen is de kans op redding nihil. De ‘special effects’ maken het tot nu toe overigens nog zeker de moeite waard, maar ze kunnen de rest van de film niet redden.
Waar blijven bijvoorbeeld de onderlinge spanningen? Die mag je toch verwachten met een zeer beperkte hoeveelheid water en voedsel? Er is wel wat onenigheid, maar vrij snel is iedereen het er wel met elkaar eens, dat Elliott (Giovanni Ribisi) een prima plan heeft ontwikkeld om een nieuw vliegtuig te bouwen. Hij zegt tenslotte dat hij voor een experimentele vliegtuigfabrikant werkt. Onder het motto ‘hoop doet leven’, wordt er zowaar flink gelachen tijdens het sleutelen. Een kleine tegenslag volgt, wanneer het grootste deel van de brandstofvoorraad ontploft, maar even later staat iedereen al eer lekker te swingen op de klanken van Outkasts ‘Hey ya’. De watervoorraad slinkt snel, maar daar tegenover staat dat de ontblote bovenlijven snel bruin worden.
De hoop gaat nog wat meer leven, wanneer blijkt dat een groep ‘nomaden’ neergestreken is in de buurt. Na overleg wordt besloten contact te leggen met de woestijnmensen. Dit blijkt geen verstandige keuze. Schermutselingen volgen en deze lijken met name hun invloed te hebben op het gezonde verstand van Elliott, die flink doordraait. Hij moet en zal als leider erkend worden – en dit gebeurt aanvankelijk zelfs. Wanneer het vliegtuig klaar is, maakt de hoop plaats voor twijfel als Towns erachter komt dat Elliott niet helemaal is wie hij zegt dat hij is. Een flinke zandstorm doet het versgemaakte vliegtuigje ook niet veel goed. Maar niet getreurd, Frank Towns ontpopt zich als een ware ‘motivator’ en iedereen is weer blij. Het wordt nog wel even spannend of het vliegtuig op tijd hoogte krijgt, want de woestijnschurken komen nog even een kijkje nemen.
‘Flight of the Phoenix’ heeft in Nederland niet in de bioscopen gedraaid, maar komt direct uit op DVD. Dat is een volkomen terechte keuze, want het is zeker geen meesterwerk. Voor de actiescènes en de soundtrack (van Johnny Cash tot Massive Attack) is het wel de moeite waard om op een regenachtige zondag het schijfje te huren, maar vermijd een al te kritische blik. Denk liever terug aan de tijd dat de heren van het A-Team en mijnheer McGyver van een paar kilo oud ijzer een nieuwe auto bouwden. Zij waren ook nooit echt bang dat het ging mislukken. Ja, denk maar aan die gelukzalige simpelheid als het waanzinnige ‘happy end’ van deze film voorbijkomt. Of zou dit einde grappig bedoeld zijn? Niet grappig genoeg in ieder geval.
Boudewijn de Boe
Waardering: 2.5