Flight Risk (2025)
Regie: Mel Gibson | 92 minuten | actie, misdaad, thriller | Acteurs: Michelle Dockery, Mark Wahlberg, Topher Grace, Leah Remini, Maaz Ali, Monib Abhat, Paul Ben-Victor, Eilise Patton, Senor Pablo, Savanah Joeckel, Mark Schotz, Milko Kadikov
Gaat het om vlucht- of vliegrisico in ‘Flight Risk’? Bij deze vlucht, geregisseerd door ouwe rot Mel Gibson, is het overduidelijk beide ineen. Air Marshall Madolyn Harris (Michelle Dockery) moet Winston (Topher Grace), een lulletje rozenwater en oud boekhouder van een grote maffiabaas, veilig van de ene naar andere plek vervoeren. Je zou zeggen: dat moet enigszins te doen zijn. Ware het niet dat Harris Winston moet bewaken in een armetierig kleine vliegkist bestuurd door de gluiperige Daryl (Mark Wahlberg). Vanaf de eerste seconde schreeuwt ‘Flight Risk’: dit moet fout gaan en de film betaalt dit dan ook dubbel en dwars terug.
Je hebt al ‘Speed’ (Jan de Bont, 1994) in de bus, daarna eentje op een schip, waarom niet in de lucht moet scenarioschrijver Jared Rosenberg hebben gedacht? Deze film is niet helemaal zoals ‘Speed’, maar in de basis gaat het ook om een conflict tussen personages uitgespeeld op één locatie in een bewegende machine (erbuiten ben je zo goed als uitgeschakeld, zeker omdat ze over de bergen in Alaska zweven). Ook heeft de film echo’s van de ‘Lethal Weapon’-serie waarin Gibson als acteur het hoofd moet bieden aan knotsgekke (gewelddadige slapstick) situaties. Maar bij ‘Flight Risk’ is het een dame met een verleden vol gebreken, overtuigend en intens gespeeld door Dockery, die stoer de inboedel moet redden.
In dit soort één-locatie-films zijn goed ingespeelde één-tweetjes tussen de acteurs onmisbaar. Ook al is het zuurstofgehalte daarboven in die kleine ruimte laag en zijn de computereffecten lachwekkend, is er meer dan genoeg ruimte voor chemie tussen Dockery, Grace en Wahlberg. Alle drie geven het uitbundige scenario hun loslippige en lijvige alles. Ze laten de gevatte oneliners hun werk doen en pakken elkaar en de kijkers een paar keer goed in.
Naast de nagelbijtende spanning spelen de acteurs ook de onderlinge irritaties geduldig uit, en niet alleen voor komisch effect. Alle drie hebben hun nukken. Zo speelt Grace, als Winston, een intelligente zeurpiet, dan weer een kleine griezel en even later een grote angsthaas. Zowel Madolyn als piloot Daryl kunnen hem wel achter het behang plakken. In zo’n claustrofobische ruimte houdt dit de veranderlijke allianties opmerkelijk fris.
Ook al staat Gibson aan het roer, neem ‘Flight Risk’ vooral niet (te) serieus. Zijn regiewerk bestaat veelal uit alles of niks werken, zoals ‘The Passion of the Christ’ (2004) en ‘Hacksaw Ridge’ (2016), maar hij speelde zelf als acteur vaker in films als ‘Flight Risk’. Dus als eerdergenoemd regiewerk zware Boeings zijn dan is ‘Flight Risk’ licht als een zweefvliegtuig. Maar dat betekent niet dat Gibson bij het bouwen en vliegen er met de pet naar gooit. Het vakmanschap straalt er bij de meeste onderdelen vanaf en de ongebreidelde energie is aanstekelijk.
Op een gegeven moment is het vliegtuigje, zoals het hoort, stuurloos maar regisseur Gibson is altijd in controle en zet de rampkist op zijn voorwaarden op de grond. Natuurlijk is het geheel allemaal behoorlijk uit de lucht gegrepen en ogenschijnlijk conservatief gestut (vertrouw de buitenwereld, en vooral de overheid, niet). Echter weinig regisseurs zullen hem deze nonsens onder deze turbulentie zo gevat en soepel nadoen.
Roy van Landschoot
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 23 januari 2025