Flood (2007)

Regie: Tony Mitchell | 190 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Robert Carlyle, Jessalyn Gilsig, Tom Courtenay, Joanne Whalley, David Suchet, Nigel Planer, Ralph Brown, Gottfried John, Tom Hardy, Pip Torrens, Susan Wooldridge, David Hayman, Martin Ball, Poppy Miller, Peter Wight

Water, veel water – dat is het eerste dat bij je opkomt bij het horen van de naam van de miniserie ‘Flood’. En dan stel je je niet een gezellig zomers dagje naar het zwembad voor, nee het woord geeft al gelijk te kennen dat de figuurlijke emmer domweg enorm is overstroomd. Geen onbekende, fictieve locaties in deze miniserie – in ‘Flood’ moet de wereldstad London het ontgelden.

‘Flood’ is gebaseerd op het gelijknamige boek van Richard Doyle, en kwam uit in 2002. In de miniserie wordt door een enorme storm in de Noordzee een stormvloed op gang gezet die het centrum van London onder water zet. Waterkering-expert Rob Morrison (Robert Carlyle) en zijn vader Leonard (Tom Courtenay) komen samen met Robs ex-vrouw Samantha (Jessalyn Gilsig) vast te zitten op de waterkering van de Thames. Rob en Samantha springen in de kolkende Thames en proberen met alle moeite te overleven in het overstroomde hart van London, samen met verschillende lotgenoten die ze tegenkomen, terwijl de hulpdiensten er alles aan doen om de schade zoveel mogelijk te beperken.

Een rampenfilm zich laten afspelen op een locatie waar veel mensen bekend zijn blijkt een heel goed idee. Dit komt vooral door de effectieve special effects. Deze zijn voor een miniserie van goede kwaliteit en zien er op de meeste momenten scherp uit. Spectaculair zijn met name de scènes waarbij de bekende ‘toeristen-trekpleisters’ van London door de vloedgolf worden overstroomd. Het ziet er enorm dramatisch uit en heeft absoluut het gewenste effect.

Verder weten de acteurs goed de interesse van de kijker vast te houden – Robert Carlyle is overtuigend als held met jeugdtrauma, en Tom Courtenay als eigenwijze, doch berouwvolle vader. De rest van de cast speelt ook zeer overtuigend – hierdoor komt de film over het algemeen geloofwaardig over – en dat ontbreekt juist meestal bij veel rampenfilms.

Op sommige momenten probeert ‘Flood’ de scènes die puur gerelateerd zijn aan de stormvloed af te wisselen met het persoonlijke leed en drama van de karakters – met name die over de relatie tussen Rob en zijn vader Leonard springen eruit. De moraal is begrijpelijk – het leven is te kort voor eeuwige wrok – evenals de reden, maar echte diepgang of uitleg wordt wel gemist. Dit maakt deze scènes overbodig. Hetzelfde geldt voor de zoektocht van commisaris Patricia Nash (Joanne Walley) naar haar kinderen, terwijl zij praktisch de leiding geeft aan de gehele hulpverlening en verdere ramppreventie. Dat in haar positie de nadruk wordt gelegd op persoonlijk leed in plaats van het leed van de Londenaren in het algemeen is vreemd en ongeloofwaardig.

Gelukkig zijn het maar details en kijk je hier makkelijk doorheen. ‘Flood’ is namelijk absoluut de moeite van het kijken waard. Deze rampenfilm heeft een goede balans gevonden tussen de ‘sensatie’ van de ramp, de destructieve gevolgen voor de bewoners en hun onderlinge affaires.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 4