Flophouse America (2025)

Regie: Monica Strømdahl | 80 minuten | documentaire

Amerikanen die te arm zijn voor een eigen woning kunnen soms terecht in een flophouse. Met dank aan onze rijke cultuur, zou je zo’n tijdelijke woning kunnen vertalen met Flodderhuis (al hadden de Flodders het wat beter getroffen). Het gaat vaak om armoedige motels, van het soort dat we kennen uit arthouse-parel ‘The Florida Project’. In zo’n motel slijt de jonge Mikal zijn dagen met zijn alcoholische moeder Tonya, dikbuikige vader Jason en kat Smokey.

De documentaire ‘Flophouse America’ volgt een aantal jaar dit ploeterende gezin. Er wordt veel gedronken, gescholden, geknuffeld en gediscussieerd. Mikal verzet zich vooral tegen zijn 24/7 dronken moeder, vader Jason probeert steeds maar weer brandjes te blussen, kat Smokey denkt er het zijne van. Het levert nare, soms huiveringwekkende scènes op, en dat alles in een veredeld doorgerookt kippenhok waar je de alcoholdampen bijna kunt ruiken. Vrij heftig allemaal.

Waar het helaas aan ontbreekt is context, zowel in de breedte als de diepte. Hoewel Jason en Mikal een leven hebben buiten de motelkamer – bijvoorbeeld werk en school – zien we daar niets van terug. We blijven in de piepkleine kamer, wat een benauwend effect oplevert, maar de levens van de personages niet volledig recht doet. Meer nog missen we een blik in de verledens van de gezinsleden. Hoe is het allemaal zo gekomen, waar is de rest van de familie, wat is er allemaal verloren gegaan?

Het zijn niet de enige vragen die deze film oproept. In de aftiteling is er sprake van een team van psychologen en een coach. Wat hebben die precies gedaan en hoe heeft dat het gezin (en daarmee de film) beïnvloed? Hoe authentiek zijn de personages als er in de benauwde ruimte ook nog eens een filmer op hun huid zit en zij zelf steeds een microfoontje bij zich dragen? Bovendien zien sommige scènes er wel erg bedacht uit, wat ook al ten koste gaat van de authenticiteit.

Maar toch. ‘Flophouse America’ is ondanks die gebreken een film waar je 80 minuten lang geboeid naar kijkt en die je ook niet makkelijk loslaat. Een film die schrijnt, fascineert en verbijstert. Maar uiteindelijk net iets te veel vragen oproept.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 19 juni 2025