Flux Gourmet (2022)

Regie: Peter Strickland | 111 minuten | komedie | Acteurs: Asa Butterfield, Gwendoline Christie, Ariane Labed, Fatma Mohamed, Makis Papadimitriou, Richard Bremmer, Leo Bill, Harry Alexander, Paolo Bafico, Pietro Greppi, Noko, Deborah Griffin, Ruth Sampson, Justin Turner, Ginger Brunton, Catarina Correia, Alecsander Javier Nilsson, Sebastien Kapps, Rex Latymer, Courtney Rutherford, Sara Dee, Ingrid Evans, James Hyland, Britta Gartner

Een landhuis in de bossen. De plek waar excentriekeling Jan Stevens haar culinaire events houdt. Die events worden verzorgd door een steeds wisselend collectief van sonische cateraars, kunstenaars die performances geven waarbij theater, elektronische muziek en culinaire geluiden één alomvattend kunstwerk vormen. Na afloop van de voorstelling duiken de artiesten en de genodigde toeschouwers samen het bed in voor een fijne afterperformanceorgie. Ieder collectief doet gedurende drie weken een wekelijkse performance inclusief aftersex.

Dat gaat allemaal goed totdat het collectief van Elle di Elle in het landhuis verschijnt. Elle krijgt al snel mot met gastvrouw Jan, maar ook met de leden van haar collectief. Bovendien loopt er een Griekse chroniqueur van de gebeurtenissen rond die steeds meer last krijgt van zijn ingewanden. En dan is er ook nog een stel culinaire terroristen dat de boel in het honderd dreigt te sturen.

Deze (inderdaad idiote) plot van de Britse speelfilm ‘Flux Gourmet’ komt tot ons in een fijne consistente structuur. De film is opgeknipt in drie hoofdstukken, die elk een week van de performance beslaan. Die weken zelf volgen een vast patroon, van het ontwaken op dag 1, de afterdinerspeech een paar dagen daarna, de besloten boodschappenmimevoorstelling tot de uiteindelijke performance. Steeds zijn er kleine variaties binnen het patroon waardoor ook het verhaal weer wat vooruit komt.

Afgezien van die geslaagde structuur valt er weinig te genieten van dit malle brouwsel. ‘Flux Gourmet’ combineert het hoge (in de vorm van quasi-intellectuele dialogen) met het lage (in de vorm van scheten, poep en seks). Een combinatie waar film- en televisieliefhebbers in de jaren 70 nog opgewonden van raakten, maar die 50 jaar later wat kinderlijk en oubollig overkomt.

Ook in zijn losse elementen is ‘Flux Gourmet’ niet heel geslaagd. De humor is zelden raak, van de melige culinaire terroristen tot de scheetconcerto’s van de geplaagde Griek. Waarom überhaupt een Griek, die ook nog eens de (Griekse) voiceover voor zijn rekening neemt? De kunstsatire die deze film zou moeten zijn komt ook niet uit de verf. Daarvoor is het allemaal te vaag, te gekunsteld en te vrijblijvend. Bovendien is moderne kunst als satirisch onderwerp al zó vaak langsgekomen, dat een originele invalshoek eerder uitzondering is dan regel.

Om het uiteindelijk maar in dezelfde kwaliteitsarme termen als die van ‘Flux Gourmet’ te zeggen: interessant recept maar te bedacht, te flauw en te weinig voedzaam.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Speciale vertoning: Imagine Fantastic Film Festival 2022
Bioscooprelease: 12 januari 2023