Flyboys (2006)

Regie: Tony Bill | 133 minuten | actie, drama, oorlog, avontuur, romantiek | Acteurs: James Franco, Jean Reno, Philip Winchester, Mac McDonald, Martin Henderson, Scott Hazell, Todd Boyce, David Ellison, Karen Ford, Ruth Bradley, Abdul Salis, Tim Pigott-Smith, Tyler Labine, Gail Downey, Augustin Legrand, Keith McErlean, Lex Shrapnel, Christopher Snell, Jennifer Decker, Kate Robbins, Christien Anholt, Pip Pickering, Barry McGee, Michael Jibson, Gunnar Winbergh, Ian Rose, Daniel Rigby, Kyle Hesner Smith, Lauren Downing, Hayley Downing, Adrien Boublil, Jake Canuso, Eric Seror, Jean-Philippe Écoffey

Ondanks de nogal hip ogende titel, gaat ‘Flyboys’ niet over breakdance of hiphop. Integendeel, de vrij stoffige Eerste Wereldoorlog vormt het decor voor deze film die de rol van de eerste gevechtspiloten ooit belicht. Het levert in ieder geval een paar mooie dogfights op die verrassend traag verlopen. Net als de rest van de film eigenlijk.

Het op ware gebeurtenissen geïnspireerde ‘Flyboys’ belicht de rol van jonge Amerikaanse militairen die zichzelf op vrijwillige basis aanmeldden om gevechtsvlieger te worden. De Eerste Wereldoorlog is nog volop aan de gang en het vliegtuig is pas kortgeleden uitgevonden. Bewapend met een boordkanon worden de onervaren Yanks het slagveld opgestuurd om de kisten van de Duitsers neer te halen. Een hachelijke zaak. De levensverwachting van de piloten bedraagt vaak niet meer dan zes weken. De vrijwilligers bestaan voornamelijk uit drop outs, naïeve boerenzonen en avonturiers. Onder hen bevindt zich een jonge cowboy (Franco) die vastbesloten is om iets van zijn leven te maken. Hoewel ‘Flyboys’ uit 2006 dateert, zou je dat niet zeggen. Het tempo van de film ligt zo on-Hollywoods laag dat je bijna zou denken dat de rolprent uit de jaren 40 stamt. Qua storytelling dan, want op visueel gebied ziet de film er lekker fris en modern uit. Vooral de luchtgevechten mogen er wezen. De heldere kleuren en sterke geluidseffecten gooien je direct in de actie.

Op sommige momenten doet de film, hoe vreemd het ook klinkt, aan ‘Star Wars’ denken. De furieuze gevechten roepen herinneringen op aan de legendarische dogfights uit de sci-fi klassieker. Wat opvalt aan ‘Flyboys’ is dat de luchtactie zeer overzichtelijk in beeld is gebracht. De snelheid van de oude kisten ligt behoorlijk laag. Regisseur Tony Bill laat tot in detail zien hoe het er aan toe gaat in de gammele kisten en dat zonder zwiepende camera’s en een overambitieuze soundtrack. ‘Flyboys’ heeft een sloom tempo en een subtiele soundtrack die de actie onderstreept zonder opdringerig te worden. Niet alleen de gevechtsscènes kennen een kalm tempo, ook de rest van de film ademt rust uit. Close ups duren langer dan je gewend bent. Ook de verplichte romance (in dit geval tussen Franco en een Frans plattelandsmeisje) neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Vreemd genoeg irriteert de iets te lange speelduur geen moment. Het fraaie kleurgebruik en de charmante cast zorgen voor een zomers sfeertje. Franco zet op ongedwongen wijze een sympathieke anti-held neer en krijgt goed tegenspel van Jean Reno en Henderson. Alle personages zijn goeiige jongens waarvoor je direct sympathie krijgt.

De sentimentele toespraken die ze naar elkaars hoofden gooien, zijn lief en vertederend. Op de een of andere manier komt ‘Flyboys’ weg met tenenkrommende tegeltjeswijsheden en onverkapt melodrama, omdat de cast met zichtbaar veel plezier aan het werk is. De band tussen de piloten die weten dat ze bij elke missie dichter bij hun dood komen, wordt overtuigend neergezet. ‘Flyboys’ is een familievriendelijke oorlogsfilm zonder al teveel geweld. Met het hart op de goede plaats. Oorlog als ‘feel good’ film, een beetje ongepast maar wel lekker.

Frank v.d. Ven