Four Extraordinary Women (2006)
Regie: Gail Harvey | 90 minuten | drama | Acteurs: George Stults, Laura Harris, Joely Collins, Lindsay Wagner, Katie Boland, Athina Abraham, Michelle Addison, Laurie Bekker, David Bloom, Chris Britton, Darcy Cadman, Candus Churchill, Lorette Clow, Lindsay Collins, Patrick Currie, Jessica Heafey, Serge Houde, Christina Jastrzembska, Peter Kelamis, Catherine Lough Haggquist, Elana Nep, Ingrid Nilson, Mylene Robic, Myriam Sirois, Christine Willes, Ronin Wong
Dit drama is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Dit kan betekenen dat het een aangrijpende, herkenbare en emotionele film wordt. Echter, de film kan ook eindigen in een uitgemolken drama zoals de wekelijks door een bekende televisiezender uitgezonden waar-gebeurde verhalen. Helaas is dat laatste het geval met de film ‘Four Extraordinary Woman’.
Het thema van de film is zeer geschikt om een aangrijpend verhaal neer te zetten. Borstkanker is een veel voorkomende vorm van kanker, en daardoor kunnen veel vrouwen zich identificeren met een van de hoofdrolspeelsters uit het verhaal. Ook het gezichtpunt van de film is mooi gekozen. Doordat vanuit het mannelijk perspectief naar het drama wordt gekeken, is er ook voor mannen identificatie met de personages mogelijk. In de directe omgeving van hoofdrolspeler John worden dierbare vrouwen allen getroffen door borstkanker. Wat dat met John doet, en hoe zijn reacties en emoties zijn op het fenomeen borstkanker, is waar het in deze film over gaat. De reden dat de film uiteindelijk niet zo goed uit de verf komt, ligt voornamelijk in het feit dat de karakters nauwelijks zijn uitgewerkt. Daarbij worden er soms grote stappen gemaakt in het ziekteproces, zodat de kijker nauwelijks notie krijgt van de ziekte. Er wordt vooral gesproken over hoe erg het allemaal is, zonder dat de kijker daar de bijbehorende beelden bij te zien krijgt. De kijker moet dat dus afleiden uit de emoties van de personages.
En helaas, de acteerprestaties zijn bijzonder beperkt, waardoor het niet lukt om de intensiteit, de pijn en het verdriet rondom de ziekte op het scherm te krijgen. Daarnaast blijven een aantal lijnen uit het verhaal onduidelijk, waardoor je als kijker ook niet alles heel helder kunt volgen. Zo blijft het bijvoorbeeld vaag wat precies de rol is van Carol en welke relaties zij heeft met de overige personen. Ook het moment dat John besluit zijn leven anders in te richten, lijkt wat uit de lucht te vallen, terwijl dit scherp neergezet zou moeten worden omdat het een ommekeer betekent in de verhaallijn. Het thema is voldoende interessant om de film uit te kijken, voor de liefhebber van waar-gebeurde verhalen. Maar ondanks de beloofde emoties, grijpt de film niet aan. De doos tissues kan achterwege blijven.
Sharon Vonk