Frank (2014)

Regie: Lenny Abrahamson | 95 minuten | komedie, drama, muziek | Acteurs: Michael Fassbender, Maggie Gyllenhaal, Domhnall Gleeson, Scoot McNairy, Francois Civil, Carla Azar, Shane O’Brien, Moira Broker, Paul Butterworth, Phil Kingston, Chris McHallem, Hayley Derryberry, Lauren Poole

Jon woont bij zijn ouders en wil graag singer-songwriter worden. Zijn gebrek aan inspiratie en groot talent brengt hem op een dag naar het strand waar hij in contact komt met een mysterieuze band. Jon wordt onverwacht gevraagd om de nieuwe toetsenist in de band te worden. De band staat onder leiding van de innemende Frank die dag en nacht een hoofd van papier-maché op heeft. Jon neemt met de band een jaar lang een nieuw album op en zet stiekem informatie en filmpjes van de band op social media. Al gauw blijkt dat Jons beeld van de band niet strookt met de rest van de band en ontstaan er verwachtingen die door Jon en de band niet kunnen worden verwezenlijkt.

‘Frank’ heeft een late release in Nederland en filmkenners zullen afbeeldingen van het grote papier-maché hoofd waarin Michael Fassbender schuil gaat, al vaker voorbij hebben zien komen. De film haalde vorig jaar geheel terecht meerdere prijzen binnen.

De film opent met de sullige Jon die overduidelijk ongelukkig is en zijn Twitteraccount update met sneue teksten over het broodje dat hij die dag eet. Jon smacht naar een spannend leven maar doet daar zelf weinig aan. Wanneer hij geheel onverwachts de kans krijgt om lid te worden van de experimentele band met de onuitspreekbare naam The Soronprfbs, pakt hij die kans met beide handen aan. Via Jon maken we kennis met de vreemde band; de vriendelijke Frank met zijn papier-maché hoofd, de onaardige thereminspeler Clara en de afstandelijke drummer en gitarist Nana en Baraque. De scènes waarin de band hun nieuwe album opneemt behoren tot de grappigste van de hele film. Jon doet ondertussen ontzettend hard zijn best om geaccepteerd te worden in de band. Afgezien van Frank en manager Don wordt hem dit niet in dank afgenomen. Clara vindt Jon een indringer en laat hem dat iedere dag merken. Wanneer Jon de band op social media ontzettend populair heeft gemaakt en ze mogen spelen op een bekend Amerikaans festival verandert alles. Jon denkt alleen nog maar aan roem en ziet niet dat hij de band langzaam kapot maakt.

De film is grofweg op te delen in twee delen. Het eerste deel is zeer komisch en bedoeld om de band en haar gekke rituelen te leren kennen, maar het tweede deel gaat onverwachts de diepte in. ‘Frank’ houdt de kijker een spiegel voor en stipt meerdere thema’s als roem, social media, authenticiteit en psychische ziektes aan. Frank blijkt ineens meer dan alleen een muzikaal en mysterieus genie. Jon realiseert zich dat pas wanneer hij fans van de band ontmoet. De fans blijken niet van de muziek te houden maar ‘liken’ de filmpjes omdat ze Frank en de rest van de band freaks vinden. Als kijker voel je je betrapt omdat je tot dan toe net zo over Frank en de band dacht. Dit confronterende gevoel blijft hangen tot het einde van de film.

Alle karakters worden menselijker wat voor sommige positief werkt (Clara) en andere negatief (Jon). Naast het originele script en de regie van Lenny Abrahamson is dat vooral te danken aan de sterke cast. Dohmnall Gleeson (Jon) en Michael Fassbender (Frank) zijn op hun allerbest. Gleeson heeft in eerste instantie al je sympathie maar dat verandert gaandeweg op een subtiele maar doeltreffende manier. Fassbender maakt van Frank een lief, maf en ontroerend karakter zonder dat je zijn gezicht ziet. Het is heel knap hoe hij dat weet te bereiken met alleen zijn stem en lichaam.

Een film met meerdere thema’s kan al snel overvol worden. Regisseur Abrahamson weet dit prima te omzeilen en behoudt constant de originele toon. Het maakt van ‘Frank’ een lieve tragikomische film die de huidige tijdgeest goed weergeeft en je onverwachts raakt.

Shelley Eimers

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 9 april 2015
VOD-release: 6 augustus 2015
DVD-release: 6 augustus 2015