Frankenweenie (2012)

Regie: Tim Burton | 88 minuten | animatie, komedie, horror, science fiction | Originele stemmencast: Charlie Tahan, Martin Landau, Christopher Lee, Martin Short, Robert Capron, Winona Ryder, Catherine O’Hara, Billy Burton, Tom Kenny, James Hiroyuki Liao, Atticus Shaffer

Met 33 man zwoegen om per persoon vijf seconden (!) film per week vast te leggen. Het maken van stop-motion animatie vergt nogal wat tijd, toewijding en vooral geduld. Het resultaat geeft echter vrijwel altijd enorm veel voldoening. Stop-motion is de techniek die de pure liefhebbers onder de filmmakers aantrekt. Geen wonder dat juist Tim Burton er zo’n fan van is. Voor de excentrieke Amerikaan is het de ideale techniek om zijn kenmerkende, macabere stijl vorm te geven. Hij kan er zijn creatieve ei volledig in kwijt. De stop-motionfilms ‘The Nightmare Before Christmas’ (1993) en ‘Corpse Bride’ (2005) behoren dan ook tot zijn beste werk. Er lijkt meer liefde en passie in te zitten dan in een live-actionfilm als ‘Dark Shadows’ (2012). ‘Frankenweenie’ (2012) is net zo’n pet project van Burton als ‘The Nightmare before Christmas’. Van de gelijknamige korte film die hij begin jaren tachtig als trainee bij Disney creëerde, is nu eindelijk een avondvullende speelfilm gemaakt. Een droom die waarheid wordt, want Burton liep al jaren rond met die wens.

‘Frankenweenie’ is in feite een onschuldig liefdesverhaal over een jongen en zijn hondje. Maar daarnaast brengt Burton een ode aan de klassieke horrorfilms die hem beïnvloed hebben. Meest in het oog springende referentie is die aan ‘Frankenstein’ (1931). Victor (stem van Charlie Tahan) is een zonderlinge maar sympathieke jongen die eigenlijk maar één echte vriend heeft, zijn speelse hondje Sparky. Victor leeft in precies zo’n burgerlijke suburb als Burbank, waar Tim Burton zelf ooit opgroeide. Hij neemt graag zelf monsterfilms op – met daarin doorgaans een heldenrol voor de kleine Sparky – maar heeft ook een passie voor de wetenschap. Zijn overzichtelijke leventje stort in wanneer zijn geliefde huisdier onder een auto komt en komt te overlijden. Met zijn ziel onder zijn arm sleept Victor zichzelf naar school, al is het niet eenvoudig voor hem om zijn aandacht erbij te houden. Tot de boomlange, naar Burtons held Vincent Price gemodelleerde meester Rzykruski (een geweldige Martin Landau) vertelt over de kracht van elektriciteit. Die avond weet hij Sparky dankzij een ingenieuze constructie weer tot leven te wekken. Om geen argwaan te wekken, probeert Victor zijn hondje verborgen te houden voor de buitenwereld, maar het energieke beestje weet toch naar buiten te glippen. Als Victors klasgenootjes zijn geheim ontdekken, proberen ze zijn truc te imiteren, met alle gevolgen van dien.

‘Frankenweenie’ is onmiskenbaar Burton. Neem alleen al de personages, die er stuk voor stuk uitzien alsof ze rechtstreeks uit een horrorfilm afkomstig zijn. De klasgenootjes van Victor vormen een bont gezelschap. Buurmeisje Elsa Van Helsing (Winona Ryder) is nog de normaalste, maar de gebochelde Edgar ‘E’ Gore (Atticus Shaffer) en een meisje dat simpelweg wordt aangeduid als ‘Weird Girl’ (Catherine O’Hara) met immense uitpuilende ogen en een even onuitstaanbare als onafscheidelijke kat jagen je de stuipen op het lijf. Maar de figuurtjes zijn niet alleen macaber, ze hebben ook iets aandoenlijks. Vooral Victor en Sparky – die na zijn ‘reanimatie’ op inventieve wijze bij elkaar gehouden wordt met minuscule naadjes, schroefjes en boutjes – stelen je hart. Voor iedereen die ooit een huisdier had, is de oneindige liefde die de twee voor elkaar voelen heel herkenbaar. ‘Frankenweenie’ was ooit een film van dertig minuten en duurt in deze versie drie keer zo lang. Desondanks heb je nooit het idee dat het verhaal nodeloos werd uitgerekt om er maar een avondvullende film van te maken. De schitterende zwart-wit stop-motion animatie is zo fascinerend dat je er eigenlijk nog wel langer van zou willen genieten.

‘Frankenweenie’ werkt op meerdere niveaus. Voor de filmliefhebber is het een puur genot om alle referenties aan klassieke horrorfilms op te sporen (overigens zitten er ook heel wat verwijzingen naar Burtons eigen eerdere werk in de film) en om je te vergapen aan de werkelijk tot in de puntjes verzorgde animatie. Maar de film is vooral een eenvoudige, doeltreffende en hartverwarmende schets van de liefde van een jongetje voor zijn hond. We hebben er lange tijd op moeten wachten, maar met ‘Frankenweenie’ is Tim Burton eindelijk weer terug op het niveau waarop we hem zo graag bezig zien. Je kunt zien dat dit verhaal hem na aan het hart gaat; dit is pure labour of love!

Patricia Smagge

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 18 oktober 2012
VOD-release: 20 februari 2013
DVD- en blu-ray-release (ook op 3D): 20 februari 2013