Frantz (2016)

Recensie Frantz CinemagazineRegie: François Ozon | 113 minuten | drama, geschiedenis, oorlog | Acteurs: Pierre Niney, Paula Beer, Ernst Stötzner, Marie Gruber, Johann von Bülow, Anton von Lucke, Cyrielle Clair, Alice de Lencquesaing, Axel Wandtke, Rainer Egger, Rainer Silberschneider, Merlin Rose, Ralf Dittrich, Michael Witte, Lutz Blochberger, Jeanne Ferron, Torsten Michaelis, Étienne Ménard, Claire Martin, Camille Grandville

Duitsland 1919. Door de straatjes van een klein stadje is de jonge Anna op weg naar het kerkhof. De bloemen die zij meedraagt zijn bestemd voor het graf van Frantz, haar verloofde die is omgekomen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Tot haar verbazing ziet Anna bij het graf een huilende man, die de benen neemt op het moment dat hij haar ziet.

De jonge man heet Antoine, een Fransman die beweert dat hij bevriend was met Frantz. In de weken die volgen leren Anna en Antoine elkaar beter kennen en maakt Antoine ook kennis met de ouders van Frantz. Maar is Antoine werkelijk wie hij zegt te zijn? En hoe kan het dat de Duitse Frantz een vriend had die diende onder de vijand?

Wat volgt is een verhaal dat iets vertelt over het helen van wonden. We zien dat de waarheid soms in de weg zit van genezing en dat een leugen nu en dan werkt als balsem voor de gekwetste ziel. We zien wat verlies doet voor een complete generatie en hoe zij met dat verlies omgaat. Ook houdt ‘Frantz’ zich bezig met latent nationalisme, waarmee de film meteen aan urgentie wint.

‘Frantz’ is niet alleen urgent maar ook melodramatisch en melancholiek. Waarmee hij goed past in het oeuvre van François Ozon (‘Le refuge’, ‘Le temps qui reste’, ‘Sous le sable’). De melancholie zit niet alleen in het script, maar ook in de muziek en in de afwisseling van zwart-wit en kleur.

‘Frantz’ is een vrije bewerking van Ernst Lubitsch vergeten drama ‘Broken Lullaby’. Voor deze remake lijken de voornaamste inspiratiebronnen Rainer Werner Fassbinder en Edgar Reitz. Van Fassbinder herkennen we, behalve het melodrama, de schildering van kleinburgerlijk nationalisme. Van Reitz (‘Heimat’) herkennen we het oog voor detail. Alsof we in een Duits openluchtmuseum rondlopen.

De expressieve Paula Beer zet de jeugdige weduwe neer in al haar complexiteit: met een mengeling van verdriet, verwondering en smeulende levenslust. Pierre Niney oogt iets te veel als hoogromantisch melancholicus (inclusief viool) maar Ernst Stötzner en Marie Gruber zetten fijne rollen neer als de ouders van Frantz.

‘Frantz’ vertelt een tijdloos verhaal over de kracht van verzoening en over jongeren die op veel te jonge leeftijd hun onschuld verliezen. Maar ook over de veerkracht van de mens en de troost van vriendschap. Trager dan traag, dat wel, maar altijd ontroerend en meeslepend.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 1 december 2016
VOD-release: 1 maart 2017
DVD-release: 1 maart 2017