Fresh (2022)

Recensie Fresh CinemagazineRegie: Mimi Cave | 114 minuten | komedie, horror | Acteurs: Daisy Edgar-Jones, Sebastian Stan, Jojo T. Gibbs, Andrea Bang, Dayo Okeniyi, Charlotte Le Bon, Brett Dier, Alina Maris, William Belleau, Lachlan Quarmby, Sunghee Lapell, Arghavan Jenati, Anthony F. Ingram, Frances Leigh, Lance Birley, Joe Costa, Larry Hoe, Scott McGrath, Robert Corness

Forrest Gump zei ‘Life is like a box of chocolates. You never know what you’re gonna get.’ Dit geldt ook voor daten. Wat schuilt er achter een geoefende glimlach? Je neemt een kans en je hoopt op het beste. Hoe verkeerd het kan gaan is het onderwerp van ‘Fresh’. Het verhaal is geschreven door Lauryn Kahn en de film is geregisseerd door Mimi Cave. Lauryn Kahn keek als tiener elk weekend naar horrorfilms. Hieruit is de horrorschrijver geboren en ‘Fresh’ is het resultaat. Het was Lauryns bedoeling om een verhaal te schrijven waar zowel horrorfans, als hen die niet van horror houden, naar kunnen kijken. Na een pitch van Mimi Cave, die alleen ervaring had met het regisseren van muziekvideo’s, werd ze als regisseur aangewezen. Het gevolg is een film die de naam eer aan doet: een frisse wind in de horrorgenre. Het is een zeldzame smaak waar de kijker van zal houden of zal haten.

Noa (Daisy Edgar-Jones) zit in een restaurant tegenover haar date. Er is geen vonk. Geen energie. Hij spreekt. Ze luistert half. Hij heeft kritiek op haar uiterlijk. Dan is de date voorbij. Dit is het zoveelste fiasco. Ze wordt er moe van. Op een dag doet ze inkopen in de supermarkt wanneer een vreemde man, Steve (Sebastian Stan), met haar flirt. Hij is charmant. Gevat. Aantrekkelijk. Niet zoals die losers die ze gewend is. Ze wisselen nummers uit. Het wordt nog beter: hij is arts. Ze daten en ze vallen voor elkaar. Steve vraagt haar om een weekendje samen weg te gaan. Noa’s vriendin, Mollie, vindt het geen goed idee omdat ze eigenlijk nog weinig over Steve weten. Hoe goed kent Noa hem echt? Maar ze gaat toch met Steve mee. Ze rijden in zijn Tesla naar zijn extreem luxueuze onderkomen. Afgelegen. Geen telefoonbereik. Geen Wi-Fi. Lekker weg en geïsoleerd in een zee van donker. De avond begint triviaal. Leuke gesprekken en cocktails. En dan wordt alles anders.

Het verhaal behandelt thema’s die kenmerkend zijn voor de tijd waar we in leven. Lauryn Kahn putte haar inspiratie uit de trend dat vrouwen steeds meer, seksueel, worden geobjectiveerd. Dit idee heeft ze, in extremis, geëxtrapoleerd naar een horror-context: de vrouw is het slachtoffer van de man, zijn fysieke kracht en zijn wilde fantasieën. Een ander belangrijk thema is het groeiend aantal superrijken in de wereld. Omdat geld alle materialistische dromen en fantasieën direct en in volle mate verwezenlijkt, volgt verveling en dissatisfactie snel. De wereld heeft dan niets meer te bieden. Om nog iets te voelen hebben de superrijken steeds extremere prikkels nodig. Meer. Groter. Verder. Zieker. Dit idee was al in 2005 geopperd in Eli Roth’s horrorfilm ‘Hostel’, waar superrijken, voor een bedrag, hun meest zieke en verwrongen behoeften mochten botvieren op een levend menselijk lichaam. ‘Fresh’ toont ons de wolven, in mensenvorm, die achter een façade van normaliteit en sociaal etiquette jagen op de schapen van de maatschappij.

Het is regisseur Mimi Cave en scriptschrijver Lauryn Kahn gelukt om een gezond evenwicht te vinden tussen zwarte komedie en horror. Dit is een kunst omdat komedie en horror twee sentimenten zijn die ver uit elkaar liggen. Hier versterken ze elkaar juist. Het resultaat is een vreemde combinatie van licht vermaak en afgrijzen. De vertaling van dit sentiment naar beeld en geluid is prima gelukt. Een minpuntje is dat de meeste horrorfilms naar excuses zoeken om de film spannender te maken dan nodig is. Soms worden keuzes gemaakt die de realiteit niet reflecteren. We herkennen ons er niet in en dat wekt irritatie op. Een voorbeeld (niet in deze film) is wanneer iemand, midden in de nacht, naar het gehuil van een wolf op zoek gaat. ‘Fresh’ moet er helaas ook aan geloven. Gelukkig komen zulke momenten niet vaak voor.

De acteerprestaties van Daisy Edgar-Jones (als Noa) en Sebastian Stan (als Steve) zijn overtuigend. Je begrijpt Noa’s extreme verveling, desillusie en frustratie met het dagelijkse datingleven. Wanneer Steve verschijnt, voel je dat iets niet klopt. Hij is te perfect. Te normaal. Zijn glimlach is te breed. Dit gevoel van vertrouwde onbetrouwbaarheid vertaalt Sebastian Stan perfect naar zijn karakter. Natuurlijk zijn er andere factoren die de suggestie van dreigend gevaar communiceren, zoals het camerawerk (lichtval en de camerahoek), de kostuums en filmmuziek. Alhoewel het voor Jojo T. Gibbs (als Mollie) haar filmdebuut als actrice is, is dit niet te merken. Ze heeft een natuurlijke flow die goed past bij de atmosfeer van de film. De dialogen zijn vermakelijk, vooral wanneer de context totaal vreemd en verkeerd is. Zo wordt een gesprek, dat normaliter een alledaagse lading heeft, ineens een vreemde interactie met gruwelijke implicaties.

‘Fresh’ is een welkome afwisseling in het horrorgenre. Sommige horrorfilms zijn wreed om wreed te zijn. Dit is hier niet het geval. Hierdoor kunnen zowel horror als niet-horror fans van de film genieten. De regie is plezierig en onderhoudend, het camerawerk speels en artistiek. Sebastian Stan zet een sterke prestatie neer en het is een genot om hem in deze rol te zien. Ook de thema’s in de film, vooral gecombineerd met horror, zijn als een kogel door het hoofd. Ook al is het een metafoor, is de boodschap duidelijk: pas op wanneer je de volgende keer naar rechts swipet.

Gerold Kort

Waardering: 3.5

VOD-release: 4 maart 2022 (Disney +)