Fright Night Part 2 (1988)
Regie: Tommy Lee Wallace | 99 minuten | komedie, horror, thriller | Acteurs: “Roddy McDowall, William Ragsdale, Traci Lind, Julie Carmen, Jon Gries, Russell Clark, Brian Thompson, Merritt Butrick, Ernie Sabella, Matt Landers, Josh Richman, Karen Anders, Rochelle Ashana, Blair Tefkin, Alexander Folk, Scanlon Gail, Grant Owens, John Lafayette, Gary Allen, Brad Kepnick, Neith Hunter, Ed Quinlan, Jennifer Joan Taylor, Jill Augustine, Gar Campbell, Ed Corbett, Robert Jenkins, David Efron
Deze ‘Fright Night Part 2′ is het vervolg op ‘Fright Night’ uit 1985. Was Charley eindelijk verlost van zijn kwaadwillende buurman, drie jaar later dienen diens zus Regina en haar metgezellen zich aan om hem het leven zuur te maken. Jammer voor Charley, maar des te veelbelovender voor de kijker wanneer er daarmee weer de nodige duistere ontwikkelingen op stapel staan.
Temeer daar zich in Regina’s groep niet alleen twee vampiers bevinden, maar ook een weerwolf en een bovenmatig gespierde chauffeur die ervan houdt insecten te verorberen. Wederom een stel merkwaardige figuren bij elkaar, maar dit biedt ook tevens weer de mogelijkheid om de nodige confrontaties de revue te laten passeren. De loop van het verhaal lijkt in meerdere opzichten aan dat in ‘Fright Night’ en zowel diverse personages als scènes zullen bij de kenners ook de nodige herinneringen daaraan oproepen. Met daarbij ook verschillende van de bekende clichés die ook in de film uit 1986 voorbij kwamen. En de nodige aanvullende taferelen wanneer de weerwolf en de insecten-etende chauffeur in Regina’s groep zich ook niet onbetuigd laten bij de uitvoering van haar snode plannen. En het een en ander betekent dus wederom een geslaagd en welkom weerzien met de afkeer van de vampiers van de zon, de betovering die een vampier over zijn slachtoffer weet te bereiken, doodskisten met slapende vampiers, vampier- en weerwolftransformaties, het ontbreken van spiegelbeelden van vampiers, sfeervolle en bijna tastbare mistnevels, crucifixen en andere zaken die de vampierliefhebber maar al te bekend zullen voorkomen.
Ondanks alle vampier- en weerwolfontwikkelingen is dit vervolg, evenals zijn voorganger, echter opnieuw geen bloedstollende film. Ook hier is er gedurende de ontwikkelingen in het verhaal een duidelijke luchtige ondertoon te bespeuren, al komt het hele gebeuren in deze film minder humoristisch over dan in de eerdere film. Met het bloedvergieten valt het weer mee, en wanneer het een en ander wat explicieter in beeld gebracht wordt, zorgt de aanwezige luchtigheid in verschillende situaties dat de haren nergens te berge rijzen. Niettemin gaat Regina’s groep wel degelijk met serieus kwaadwillende bedoelingen te werk en zorgen hun handelingen wederom voor de nodige effectieve spanning en mogelijkheden tot griezelen, met name in het tweede deel van de film wanneer Charley zelf in een vampier dreigt te veranderen en zich ook tegen zijn vroegere vrienden keert. Ook de nodige speciale effecten zijn tijdens de diverse perikelen geslaagd vormgegeven, hoewel ze minder vaak en minder uitbundig langskomen dan in ‘Fright Night’ het geval was. En wel omdat in ‘Fright Night’ een aanzienlijk deel van het verhaal in het teken stond van de speciale effecten die de kijker voorgeschoteld kreeg, maar er hier meer voorrang wordt gegeven aan de ontwikkelingen die de diverse karakters doormaken.
De cast is wederom zonder uitzondering goed in vorm. Als de een stuk volwassener geworden Charley zien we opnieuw William Ragsdale opduiken. Roddy McDowall is weer aanwezig als horroracteur en ‘Fright Night’ presentator Peter Vincent, hoewel hij een minder prominent optreden heeft dan in ‘Fright Night’. Zowel Ragsdale als McDowall geven hun personages weer overtuigend vorm, evenals Traci Lind dat als Charley’s vriendin Alex dat doet. Ook geslaagde verschijningen van Julie Carmen als Regina en van de diverse acteurs die haar buitenissige metgezellen gestalte geven, al lopen hun verschijningen soms wat verloren in het verhaal rond en er mede daardoor ook het idee ontstaat dat er uit hun optredens meer gehaald had kunnen worden.
En dit is ook de indruk die deze film op diverse andere punten maakt, vooral wanneer het wordt vergeleken met zijn voorganger. Het verhaal speelt zich wat trager af, er komen minder confrontaties voorbij en de diverse optredende ontwikkelingen zijn minder heftig van aard. Redenen waarom dit vervolg de kwaliteit van zijn voorganger dan ook niet weet te evenaren. Toch zullen de zich afspelende gebeurtenissen de horrorfan tot de verbeelding spreken en heeft regisseur Wallace in dit vervolg een geslaagde combinatie van spanning, horror en humor gevonden om het voor de liefhebbers de moeite meer dan waard te maken.
Frans Buitendijk
Waardering: 3
Bioscooprelease: 16 februari 1989