Frog Song – Enjo-kôsai monogatari: shitagaru onna-tachi (2005)
Regie: Shinji Imaoka | 65 minuten | drama, erotiek, komedie | Acteurs: Konatsu, Rinako Hirasawa, Takeshi Ito, Youta Kawase, Kurumi Nanase, Mutsuo Yoshioka
In feite is ‘Frog Song’ een vrij neerslachtig verhaal over een jonge vrouw die bedrogen wordt door haar vriend en zich geroepen ziet zich te wenden tot de groezelige, harde wereld van prostitutie, maar de synopsis van de film doet bijna vermoeden dat het hier om een absurdistische seksklucht gaat. Tja, het zijn de kikkers.
Het is niet duidelijk wat de kikkers in de film doen en of ze wellicht nog een symbolische betekenis hebben – loopt Akemi’s leven parallel aan dat van een kikker? – maar ze figureren prominent in ‘Frog Song’. Kikkers komen terug in rugzakken, stoeltjes, in de kikkersprongen die Akemi soms maakt, en in het grote kikkerpak waar zowel Akemi als Kyoko op verschillende punten in de film in verschijnen. Het blijft vreemd overkomen om heel droog een van de meisjes in zo’n pak te zien lopen, juist omdat niemand ervan opkijkt. Maar voor de ontwikkeling en verbeelding van de personages blijken de kikkergedaantes prima te werken. Het komt tegelijk surreëel als aandoenlijk over wanneer Kyoko na Akemi uit huis te hebben gezet, de volgende ochtend in diens kikkerpak in het café verschijnt waar Akemi zich bevindt, om het weer bij te leggen.
Ondanks de korte duur van de film, wordt er werkelijk gepoogd om de meisjes op een emotionele reis te laten gaan en ze, ten opzichte van elkaar, te laten groeien. En dit gaat met horten en stoten. De betaalde seks waar Kyoko zich mee bezig houdt, en waar ze Akemi ook toe verleidt, om samen een appartement – en een eigen leven – te kunnen bekostigen – wordt terecht zonder glamour gepresenteerd. De eerste keer dat Akemi betaalde seks heeft, met een klant die ze net bij Kyoko in bed heeft aangetroffen, is onaangenaam en ze ondergaat het slechts schoorvoetend. Wanneer de klant weer weg is en ze van Kyoko hoort dat hij het lekker vond, proosten ze samen met een blikje bier op Akemi’s “debuut”. Het gaat niet van harte, maar Akemi heeft nu geld verdiend en hoopt op een betere toekomst. Dat het geen prettige beroepskeuze is wordt echter keer op keer duidelijk.
Het is een verrassend volwassen benadering van dergelijke thematiek in dit soort films, en ook de uiteindelijke afronding van het verhaal van de twee meisjes gaat verder dan je zou verwachten. Er is geen sprake van hoogwaardig drama en de film kent verschillende scènes die doodslaan, onlogisch overkomen, of te lang duren, maar er zit meer in de film dan op het eerste gezicht het geval lijkt te zijn. De komedie, zoals gevechten met stokbroden, of bizarre – en slechte – zang- en dansnummers zijn meestal slechts half geslaagd, maar zorgen tenminste wel voor wat variatie. ‘Frog Song’ is een soms wat eigenaardig en traag werkje, maar weet uiteindelijk toch wel wat dramatische waarde te bieden.
Bart Rietvink