From up on Poppy Hill – Kokuriko-zaka kara (2011)

Regie: Gorô Miyazaki | 91 minuten | animatie, drama | Originele stemmencast: Masami Nagasawa, Jun’ichi Okada, Keiko Takeshita, Yuriko Ishida, Rumi Hiiragi, Jun Fubuki, Takashi Naitô, Shunsuke Kazama, Nao Ohmori, Teruyuki Kagawa, Haruka Shiraishi, Tsubasa Kobayashi

In een huisje boven op Poppy Hill woont de puber Umi met haar familie en inwonende kostgangers. Iedere ochtend hijst Umi in de tuin een paar vaandels, ter ere van haar vader die in de oorlog van Japan tegen Zuid-Korea is gesneuveld. Het is 1964, het jaar waarin Tokio voor het eerst de Olympische Spelen organiseert. Maar in het leven van Umi zijn er dringender zaken. Zo is er een schoolgenoot waarop ze dol is maar die haar niet echt ziet staan. En er is de kwestie van het clubhuis van de school. Die dreigt te worden gesloten.

In de Ghibli-animatie ‘From up on Poppy Hill’ volgen we onze dappere heldin in haar strijd voor het behoud van het clubhuis. Ook de kreupele liefdesgeschiedenis tussen Umi en haar schoolgenoot volgen we op de voet. Langzaam begrijpen we waarom de schoolgenoot haar liefde maar niet beantwoordt. Dat heeft alles te maken met een foto van Umi’s vader, genomen vlak voor de oorlog. Tussen het redden van het clubhuis en de vele huishoudelijke taken door probeert Umi het raadsel van de foto te ontsluieren.

‘From up on Poppy Hill’ is de tweede lange speelfilm van Gorô Miyazaki, zoon van Oscarwinnaar Hayao Miyazaki. De films van Miyazaki junior zijn altijd wat bedachtzamer dan die van senior en hebben een andere thematiek. Waar senior zich vooral druk maakt om het milieu, gaat het bij junior meer om persoonlijke ontwikkeling. We zien hier hoe Umi leert om dingen los te laten die ze niet kan verhelpen, en om voor dingen te knokken die ze misschien wel kan oplossen.

Een heel spectaculair verhaal levert het niet op. De film kabbelt voor een groot deel maar wat voort. Nog vervelender is het gebrek aan humor. Alleen de voorzitter (en enig lid) van de filosofieclub zorgt af en toe voor een glimlach, maar veel meer valt er niet te lachen.

Gebrek aan humor en plot worden gecompenseerd door de lichte toon en de schitterende animatie. De havenstad in de schemering, de sfeervolle scènes in de regen, het waanzinnig mooie clubhuis (een torenhoog bouwsel met allerlei verrassende hoeken en gaten), ze zien er allemaal prachtig uit. Samen met de opgewekte toon zorgt die animatie ervoor dat deze film nog goed te genieten is. Je verwacht ook niet minder van een Miyazaki.

Henny Wouters

Waardering: 3