Full Contact – Xia dao Gao Fei (1993)

Regie: Ringo Lam | 96 minuten | actie, misdaad, thriller | Acteurs: Yun-Fat Chow, Simon Yam, Ann Bridgewater, Victor Wong, Anthony Wong Chau-Sang, Bonnie Fu

Voordat ‘Full Contact’ goed en wel begonnen is, hoor je rockgroep Extreme: “If you don’t like what you see here, get the funk out,” zingen. Zelden is een nummer zo toepasselijk geweest als bij deze bikkelharde en lompe Hong Kong-film. Voordat je het rocknummer hoort, heb je al een fikse portie bruut geweld gezien. En de genadeloze actie wordt steeds bruter. Dus mocht je dat niet bevallen, ‘get the funk out’…

‘Full Contact’ gaat over uitsmijter Jeffrey (Fat), de ‘nerdy’ Sam (Wong) en Moira (Bridgewater). Als Sam in de financiele problemen komt is Jeffrey genoodzaakt zijn vriend te redden. Maar dat blijkt niet zo makkelijk te zijn als gedacht, want Sam is in zee gehad met louche schurken die geld willen zien. Voordat de twee vrienden er erg in hebben komen ze terecht in een vicieuze cirkel van haat, hebzucht en wraak.

Het zal je intussen wel zijn opgevallen dat ‘Full Contact’ een actiefilm is. Maar niet zomaar een actiefilm, dit is echt een ‘van dik hout zaagt men planken’ film. Met een vette hoofdletter. In dit werkje worden mensen door hun hoofd, benen, armen, kelen en schouders geschoten. Noem een willekeurige ledemaat van de menselijke anatomie op en er wordt wel op geknald. Heb je een zwakke maag of gevoelige inslag, laat dit product dan maar aan je voorbij gaan.

Het geweld in ‘Full Contact’ wordt namelijk bijzonder grafisch in beeld gebracht. Expliciet en persoonlijk. Mensen worden individueel ‘bewerkt’ door hun belagers en dat ziet er aangrijpend en indringend uit. Zo zoemt de camera continu in op schotwonden, afgehakte vingers en goed geplaatste klappen. De actie is dus ‘in the face’. De gevolgen ervan ook. De regisseur staat ook stil bij de consequenties van het geweld: de pijn. Tegenover het realistische geweld staan de cartooneske hoofdpersonages. Een bijzonder vreemde situatie.

Hoewel de klappen hard aankomen, zijn de personages vleesgeworden ‘Tom & Jerry’s’. Vooral de schurken zijn stereotypes. Zo heb je de sletterige nymfomane, de brede bruut en de flamboyante homoseksueel. Deze typetjes zijn schijnbaar immuun voor al het geweld om hen heen. Hun slachtoffers lijden echter wel zichtbaar aan hun verwondingen. Terwijl je gniffelend zit te kijken naar de ridicule schurken word je plotseling geconfronteerd met bruut geweld.

Het meest schrijnende voorbeeld is wel een klein meisje dat gruwelijk verminkt raakt bij een brute explosie. De regisseur laat de pijn en het leed van het kind goed zien, om vervolgens achteloos over te springen op ‘larger than life’ actie en genadeloze humor.

De balans is zoek, je weet niet wanneer de film nu grappig bedoeld is en wanneer niet. Als een schurk geraakt wordt door een verdwaalde ‘blauwe boon’, is dat niet erg. Dat verdient ie nu eenmaal. Maar het zijn dus vooral onschuldige omstanders die het slachtoffer worden. Heb je niet zo’n moeite met de vreemde actie, dan wacht er een toch wel onderhoudende film op je.

‘Full Contact’ weet het slappe verhaaltje goed te camoufleren door de aanhoudende kogelregens en brute kung-fu fragmenten. De grootste troefkaart van de film is Chow Yun Fat. Deze Chinese versie van Bruce Willis heeft een charismatische en prettige uitstraling. In deze film speelt hij een gewetenloze anti-held, maar vanwege zijn sympathieke voorkomen ben je direct geneigd hem het voordeel van de twijfel te geven. Normaal gesproken speelt Fat meer hero-ische helden, maar met deze film bewijst hij dat hij ook uit de voeten kan met minder rechtvaardige personages. In China waren zijn fans niet gelukkig met Fat in een harde rol, ‘Full Contact’ flopte dan ook in Hong Kong.

Ook Wong is goed op dreef in zijn rol van de nerdy Sam die langzaamaan uitgroeit tot een keiharde crimineel. Net als Fat weet hij een zekere diepgang en complexiteit in zijn personage te stoppen. Hij zorgt voor wat menselijkheid in deze film.

De schurken zijn zoals gezegd compleet over de top. Maar Yam weet zijn personage wel interessant te houden door zijn onvoorspelbaarheid. Zo speelt Yam een flamboyante homo, maar dan een zoals je nog nooit hebt gezien. Hij is hard, onberekenbaar en rauw. Het knappe is dat Yam nooit vervalt in clichématige gebaartjes of het geijkte verwijfde stemmetje. ‘Judge’ is een killer, geen mietje.

De overige castleden weten niet veel te maken van hun rollen. Fu speelt de sletterige Virgin, doet ze best leuk hoor, daar niet van maar een interessant personage is het niet. Hetzelfde geldt voor Bridgewater die ook niet veel sympathie opwekt met haar rol van zielig vriendinnetje van Jeff. De vertolkingen zijn degelijk, maar absoluut niet bijzonder. Maar voor een actiefilm als deze is het acteerwerk erg sterk.

Hou je van oncompromiloos geweld, dan is ‘Full Contact’ een absolute aanrader. Ook de fans van Fat moeten deze productie een kans geven, want ze zien een heel andere kant van hun held. Mensen met een verfijnde smaak kunnen dit werkje rustig laten schieten.

Frank v.d. Ven