Fun with Dick and Jane (2005)

Regie: Dean Parisot | 90 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Jim Carrey, Téa Leoni, Alec Baldwin, Richard Jenkins, Angie Harmon, John Michael Higgins, Richard Burgi, Carlos Jacott, Gloria Garayua, Walter Addison

‘Meet Dick. Meet Jane’. De openingsscènes van ‘Fun with Dick and Jane’ doen sterk denken aan de introductie van de hoofdpersonages in ‘Trainspotting’ (1996, Danny Boyle). Namen en letters in het beeld, stills, we hebben het allemaal al eerder gezien. En toch is het leuk en origineel. Waarom? Jim Carrey. Zijn grimassen en zijn manier van lopen zijn slechts een aantal voorbeelden van de kunsten die hij in huis heeft. Maar wie niet van Jim Carrey houdt, hoeft na tien minuten niet meer verder te kijken. Want buiten een groot aantal leuke woordenwisselingen en komische gezichtsuitdrukkingen heeft ‘Fun with Dick and Jane’ weinig te bieden.

Op zich leuk uitgewerkt, deze remake van een komedie uit 1977 (geregisseerd door Ted Kotcheff en met o.a. George Segal en Jane Fonda), maar al gauw wordt duidelijk dat deze versie nauwelijks serieus te nemen is. Natuurlijk is het mooi om te zien hoe Dick en Jane Harper worden neergezet als het perfecte gezin dat leeft volgens de welbekende ‘American Dream’. Goede banen, een auto van de zaak en een prachtig huis met een netjes gestreken gazonnetje voor de deur. Maar zo verrassend als het begin is, zo voorspelbaar is het gevolg.

Beiden raken hun baan kwijt en clichés worden een vast en nadrukkelijk aanwezig ingrediënt in deze toch al flauwe maaltijd. Eén voor één verdwijnen de luxegoederen uit het huis, wordt de BMW omgeruild voor een oud en kapot karretje en wordt zelfs de elektriciteit en het water afgesloten. Maar de familie Harper laat zich niet uit het veld slaan, zelfs niet wanneer ook de meest simpele baantjes in supermarkten en sportscholen uitlopen op een drama. En ach, op straat douchen onder de tuinsproeier van de buurman is zo gek toch niet? In deze film kan alles!

Totdat Dick op een dag een rode enveloppe ontvangt van zijn bank en beseft dat er nu echt iets moet gebeuren. Gewapend met een stoere zonnebril en een niet van echt te onderscheiden waterpistool begint hij aan zijn toekomst te werken. Zo klungelig als we dat van hem gewend zijn… in het begin. Want na een aantal mislukkingen blijken Dick and Jane zo slecht nog niet als gewapende overvallers. En alsof het slagen van de winkelroven nog niet verrassend genoeg is, weten zij elke keer een nieuwe en nog grappiger dan de vorige vermomming te gebruiken, van Elvis en de Blues Brothers tot aan Amerikaanse presidenten en een soort misdaadrobots met stemvervormende maskers. Beetje bij beetje weten de Harpers hun huisraad weer bijeen te krijgen en zelfs het zwembad in de tuin kan worden afgemaakt.

Het slotoffensief van deze aaneenschakeling van grappen komt eigenlijk uit de lucht vallen wanneer Dick toevallig zijn ex-collega Frank ontmoet. Samen besluiten zij hun oude werkgever financieel uit te kleden met een vakkundig geplande miljoenenroof à la ‘Ocean’s Eleven’ (2001, Steven Soderbergh) in de vorm van een vervalst aandelencontract. Net op tijd, want tegen het einde wordt ‘Fun with Dick and Jane’ flauw en langdradig. Een stand-up comedian is ook niet langer dan een half uur bezig.

Over een goed boek zegt men vaak dat de titel ervan pas na het schrijven moet worden bedacht. Waarschijnlijk is dat bij deze film ook zo gegaan, want ‘Fun with Dick and Jane’ is inderdaad niets meer dan lachen met Dick en Jane. Maar wel met een geweldige soloperformance van Jim Carrey.

Julien van Alphen

Waardering: 3

Bioscooprelease: 9 februari 2006
DVD-release: 11 september 2013