Funny Games U.S. (2007)

Regie: Michael Haneke | 111 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Naomi Watts, Tim Roth, Michael Pitt, Brady Corbet, Devon Gearhart, Boyd Gaines, Siobhan Fallon, Robert LuPone, Susanne C. Hanke, Linda Moran   

‘Funny Games U.S.’ is een remake van een keiharde thriller uit 1997 van regisseur Michael Haneke. Met de Duitstalige filmversie van ‘Funny Games’ verwierf Haneke destijds internationale bekendheid, de film deed toen veel stof opwaaien. Vragen die gesteld werden waren of Haneke nu juist bezig was met een gruwelijke aanklacht tegen geweld of dat hij zich heimelijk zelf verlustigde in de verschrikkingen die hij toonde?

Haneke geeft zelf aan met opzet geen antwoord te geven op dergelijke vragen in de overtuiging dat een uitleg mensen gerust zou stellen. Haneke zegt dat hij wegen zoekt om geweld te laten zien zoals het in werkelijkheid ook is. Geweld is geen kwestie van even slikken. De pijn van de slachtoffers en het verwonden van menselijke wezens is een werkelijkheid die getoond moet worden. In die zin acht hij deze nu in Amerika gesitueerde remake geheel op zijn plaats, omdat de Amerikaanse cinema vaak veel geweld kent en geweld daarin ‘behapbaar’ wordt gemaakt.

De totale opzet is volledig gelijk aan het oude script van de film uit 1997. Als u die film eerder hebt gezien, zult u heel veel herkennen. Ook dan is de film echter zeker de moeite van het herzien waard. Zou de beschrijving van wat u zo ongeveer kunt verwachten u op voorhand moeten afschrikken? Geenszins, dat wat in 1997 misschien nog uitermate schokkend was is met de ontwikkelingen in de laatste tien jaar voor de hedendaagse filmliefhebber veel minder schokkend. Daarbij geldt dat de echt confronterende effecten van geweld veelal nauwelijks zichtbaar in beeld zijn. Met al dit in het achterhoofd is er dus weinig reden om de film om die redenen niet te gaan zien.

Het verhaal op zich ontwikkelt zich relatief standaard. Een keurig gezinnetje bestaande uit Ann (Naomi Watts), George (Tim Roth) en hun zoontje Georgie (Devon Gearhart) is op weg naar een vrij weekend in het buitenhuis om wat te zeilen en te golven met de buren. Bij aankomst blijken die buren wat vreemd te reageren. Zij hebben bezoek van twee jonge mensen. Ann en George besteden daar verder geen aandacht aan. Het weekend begint, maar het gaat niet lang goed. Al snel krijgen zij bezoek van de twee jonge mensen (rollen van Brady Corbet and Michael Pitt), die op kennelijk verzoek van de buren even om een paar eieren komen vragen. Ann krijgt een ongemakkelijk gevoel en vraagt hen te vertrekken. Juist op dat moment komt haar echtgenoot George thuis, die hen met enige aandrang wil laten vertrekken. De zaak escaleert direct en vervolgens worden zij al snel geterroriseerd door de twee jongens die met hen ‘Funny Games’ willen gaan spelen. Waar het in het begin nog wat lijkt alsof deze jongens zich wat vervelen, lopen de zaken snel uit de hand. Zij gaan spelletjes met hen spelen die uiteindelijk beslissen over leven en dood.

Vooral de vertolkingen van Naomi Watts en Michael Pitt zijn sterk en overtuigend, Tim Roth speelt adequaat maar heeft gewoon een minder dragende rol. Ook de jonge David Gearhart speelt als kleine Georgie een prima rol en weet de angst uitstekend over te brengen.

Zoals aangegeven is de uitwerking van het geweld in hoofdzaak buiten beeld gehouden. Haneke kiest opvallend genoeg er voor de kijker via Michael Pitts personage het publiek aan te laten spreken alsof hij met het publiek in discussie wil gaan. Dat haalt een beetje de druk van de ketel af, omdat het geweld daarmee tegelijk in een andere proportie  wordt geplaatst.

Waar sommigen wellicht toch voor de suspense, die de film volop bevat, zullen weglopen, zullen de liefhebbers van de typische horrorfilms met bloed dat voortdurend in de rondte spat de film wellicht zelfs iets te tam vinden. Het sterke spel en de door Haneke gecreëerde setting en de daarmee ontstane algehele sfeer maken de film alleszins de moeite waard. Geen ontspannen avondje, maar in cinematografisch opzicht overtuigend. Een confronterende aanrader in een cynische en sinistere sfeer.

Rob Veerman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 29 mei 2008