G-Force (2009)
Regie: Hoyt Yeatman | 89 minuten | actie, avontuur, familie, fantasie | Acteurs: Zach Galifianakis, Bill Nighy, Will Arnett, Kelli Garner, Niecy Nash, Mini Anden, Michael Papajohn, Tyler Patrick Jones, Chris Ellis, Gabriel Casseus, Loudon Wainwright III, Lili Mirojnick, Vincent De Paul, Justin Mentell, Travis Davis, Paul Joyner, Piper Mackenzie Harris, James Huang, Silvy Kas, Raw Leiba, Michael J. Fisher, Algerita Wynn Lewis, Hans Raith, Helen Tucker, Jan Nuuhiwa, Tim Bearden | Originele stemmencast: Nicolas Cage, Sam Rockwell, Penélope Cruz, Steve Buscemi, Jon Favreau, Tracy Morgan | Nederlandse stemmencast: Cas Jansen, Edwin Evers, Giel Beelen, Tanja Jess, Quintus Ristie
De hoofdpersonages in ‘G-Force’ lijken even, afgaand op de trailer, niet meer te zijn dan aftreksels van de populaire sidekickhamster Rhino uit de Disney-animatie ‘Bolt’. Deze cavia’s bewegen zich ook voort in een speciale loop/speelbal, net als de hyperactieve Rhino en daarnaast kunnen ze uiteraard praten en zijn ze onderdeel van een groots avontuur. Gelukkig is van zo’n directe kopie geen sprake. De cavia’s hebben toch wel hun eigen persoonlijkheid en de loopballen komen slechts in één sequentie in de film voor en blijken supersonische racemachines te zijn. Niet dat de rest van de film uitblinkt in originaliteit, maar de hoofdfiguren hebben in ieder geval een eigen gezicht.
Over de gezichten van de cavia’s gesproken: deze zijn, net als de beestjes in hun geheel, erg realistisch geanimeerd, wat geen verrassing is gezien het cv van de regisseur als special effects-expert. Deze animatie alleen is al reden om de film op het grote doek te gaan bekijken. Om deze kleine knaagdieren (veel) groter dan levensgroot in close-ups al rennend en (bek)vechtend in beeld te zien verschijnen is een belevenis, vooral voor kinderen. En natuurlijk is het geinig om ze als spionnen, gebruik makend van de nieuwste technologie, aan het werk te zien, en ze de grote mensen te slim af te zien zijn. Maar als deze gimmick eenmaal is uitgewerkt, treden het warrige verhaal, de flauwe grappen, en de ongeïnspireerde elementen uit andere films te erg op de voorgrond om de film fris en opwindend te kunnen houden.
Het spionagegenre kent al vele vormen en variaties, inclusief parodieën. In ‘G-Force’ zijn het geen kinderen (‘Spy Kids’) of uitbundige tv-komieken (‘Spion van Oranje’) die de helden vormen, maar cavia’s. Dit is echter ongeveer het enige originele gegeven van de film. Laat de kleine beestjes weg en je houdt een lauwwarme ratatouille over van hackerpraktijken, ontsnappingen, achtervolgingen, stereotiepe humor en geijkt Disney-melodrama.
‘G-Force’ is een samenraapsel van James Bond/spionagefilms, ‘Toy Story’, en ‘Transformers’ en probeert daarnaast met verwijzingen naar populaire cultuur (“Ik lijk net Paris Hiltons Chihuahua”, “Ik houd van de geur van Napalm in de ochtend”) en gebruik makend van vette muziek van Lady Gaga en de Black Eyed Peas de boel hip en trendy te houden, maar dit lukt maar ten dele. De verschillende verhaallijntjes en subplots worden nauwelijks uitgewerkt en je krijgt als kijker te erg het gevoel dat de makers te geforceerd moeite doen om iedereen in het publiek te plezieren. Dus krijgen we een slappe, snel ingevoegde moraal over het belang van familie/loyaliteit en het in jezelf geloven voorgeschoteld, gewelddadige robots, hiphop-referenties en poep- en plashumor. De stemmencast zou in de originele versie nog betrekkelijke meerwaarde kunnen bieden met leuke namen als Nicolas Cage, Steve Buscemi, en Penélope Cruz in belangrijke rollen, maar de Nederlandse versie moet helaas slecht vertaalbare grappen en dialoog (de titel – en strijdkreet – van de film alleen al is een probleem) zien te overkomen, wat soms wat moeilijk lukt. Wel zorgt de interactie tussen en het stemmenacteerwerk van Quintus Ristie (van de rijstreclame en Raymann is laat) en Tanja Jess voor amusante momenten. Een wat strakker, origineler verhaal zonder de dwangmatige neiging van de makers om tegemoet te komen aan alle humoristische en (melo)dramatische eisen van de gemiddelde familie-animatiefilm, zou ‘G-Force’ erg ten goede zijn gekomen. Nu is de film niet meer dan een curiositeit waarvan de nieuwigheid te snel uitwerkt.
Bart Rietvink
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 29 juli 2009