Gabrielle (2013)

Regie: Louise Archambault | 90 minuten | drama, muziek, romantiek | Acteurs: Gabrielle Marion-Rivard, Alexandre Landry, Mélissa Désormeaux-Poulin, Vincent-Guillaume Otis, Benoit Gouin, Sébastien Ricard, Marie Gignac, Isabelle Vincent, Robert Charlebois

Voor de verstandelijk beperkte Gabrielle is de wereld veel te ingewikkeld. Daarom leeft deze opgewekte jongedame samen met andere verstandelijk beperkten in een woongroep. De dagen van Gabrielle zijn meestal vrolijk en onbezorgd. Ze zwemt wat, zingt in een gehandicaptenkoor en gaat gezellige eten bij haar zus. Maar op een dag wordt ze verliefd op de leukste jongen van het koor. Terwijl de vlinders onbezorgd in Gabrielles buik rondfladderen, buigt haar omgeving zich over nauwelijks te beantwoorden vragen. Zelfstandig wonen? Zwangerschap?

In het romantisch drama ‘Gabrielle’ komen twee bekende verhaallijnen samen. De zoektocht van een verstandelijk gehandicapte naar acceptatie en een plaats in de maatschappij (‘Yo, también’, ‘Le huitième jour’) en het muziekgezelschap dat met vallen en opstaan naar een optreden toewerkt (‘As it is in heaven’, ‘Brassed Off’). Beide verhaallijnen lenen zich voor vette sentimentaliteit, de combinatie van de twee lijkt riskant.

Gelukkig ontroert ‘Gabrielle’ wel, maar is de film nooit sentimenteel. Het is een eerlijk en onopgesmukt portret van een jonge meid, die heel graag van alles wil maar hard aanloopt tegen haar beperkingen. Dat Gabrielle wordt gespeeld door de verstandelijk gehandicapte Gabrielle Marion-Rivard, draagt bij aan de geloofwaardigheid. Ook een goede zet is dat de makers relatief veel aandacht besteden aan de lusten en lasten die onze heldin voor haar familie en verzorgers oplevert. Er is vooral veel aandacht voor zus Sophie, die zich graag bij haar echtgenoot in India wil vestigen, maar Gabrielle niet in de steek wil laten.

Hoewel ‘Gabrielle’ een speelfilm is, bestaat het koor van verstandelijk gehandicapten echt. In de film oefent dit koor voor een optreden met de Canadese zanger Robert Charlebois, een optreden dat dan weer wel in scène is gezet. Terwijl in andere ‘koorfilms’ de muziek vaak ondergeschikt wordt gemaakt aan het wel en wee van de personages, speelt ze hier een veel grotere rol. Hoewel we kennismaken met maar twee chansons, zijn dat liedjes die we niet snel vergeten.

Het enige wat aan dit ontroerend en onderhoudend drama ontbreekt is originaliteit. Je hebt het idee dat je naar een film kijkt die je al eerder hebt gezien. Probleem? Welnee. Een film die met zoveel liefde, zorg en respect is gemaakt, verdient het om gezien te worden.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 31 oktober 2013