Galveston (2018)

Regie: Mélanie Laurent | 91 minuten | actie, misdaad | Acteurs: Ben Foster, Jeffrey Grover, Christopher Amitrano, Mark Hicks, María Valverde, Beau Bridges, Michael Ray Escamilla, G. Peter King, Jimmie Lee Sessoms, Elle Fanning, Sean Von Buseck, C.K. McFarland, Don A. King, Michael John Lane, Robert Aramayo, Rhonda Johnson Dents, Heidi Lewandowski, Adepero Oduye, Kayte Hughes

Mélanie Laurent debuteerde op haar zestiende aan de zijde van Gérard Dépardieu in ‘Un pontentre deux rives’ (1999), waarna ze de rollen in haar thuisland Frankrijk aaneen reeg. Waardering kwam er ook, onder meer met de César voor beste nieuwkomer voor haar rol in de film ‘Je vais bien, ne t’en fais pas’ (2006) en de benoeming tot ‘Shooting Star’ op het filmfestival van Cannes in 2007. Buiten Frankrijk brak ze definitief door toen Quentin Tarantino haar castte in de rol van Shosanna Dreyfus in zijn ultieme wraakfilm ‘Inglourious Basterds’ uit 2009. Laurent blijkt overigens meer te kunnen dan acteren alleen; ze zingt, schrijft scenario’s en regisseert ook. En niet onverdienstelijk, want haar eerste César als regisseur heeft ze inmiddels ook op zak, voor de documentaire ‘Demain’ uit 2015. Haar Franstalige films ‘Plonger’ (2017) en vooral ‘Respire’ (2014) werden prima ontvangen en in 2018 durfde ze het aan haar eerste Engelstalige film te maken: ‘Galveston’. Het verhaal is geschreven door Nic Pizzolatto, de man achter de hitserie “True Detective”. Onder het pseudoniem Jim Hammett verwerkte hij zijn eigen boek tot een scenario. Naar verluidt wilde Pizzolatto – die bekend staat als een enorme controlefreak – niet onder zijn eigen naam aan de film verbonden worden omdat hij zich niet helemaal kon vinden in het uiteindelijke script. Maar ‘Galveston’ is zeker geen film waarvoor hij zich hoeft te schamen.

De film speelt zich af in het New Orleans van 1988. Roy Cady (Ben Foster) is een hitman met een geweten en een drankprobleem die zojuist te horen heeft gekregen dat hij niet lang meer te leven heeft. Maffiabaas Stan Pitko (Beau Bridges) wil hem uit de weg ruimen en stuurt hem met opzet op een dodelijke missie. De slimme Roy weet de aanval echter te overleven en staat op het punt de plaats delict te ontvluchten als hij een vastgebonden tienerhoertje (Elle Fanning) ontdekt. Hij bevrijdt haar, zij stelt zich voor als Rocky en ze slaan samen op de vlucht. Rocky vraagt Roy langs Orange, Texas te rijden om bij haar ouderlijk huis wat spullen op te halen. Als ze het huis weer uitkomt hoort Roy een schot en blijkt Rocky een driejarig meisje in haar armen te hebben. Opgejaagd door de politie en Pitko’s handlangers strijken ze neer in een motel in het kustplaatsje Galveston, een plek die Roy nog kent uit zijn verleden. Als een soort geïmproviseerd gezinnetje proberen ze een toekomst op te bouwen. Maar de veiligheid die ze even voelen – ze doen alsof ze op vakantie zijn – is heel kwetsbaar, dat blijkt wel wanneer Roy zijn arts probeert te bereiken om te vragen hoeveel tijd hij nog heeft. Pitko’s mannen hijgen hem in zijn nek…

‘Galveston’ is een grimmig misdaaddrama en een duistere roadmovie ineen, die het moet hebben van sfeer en het acteerwerk. Laurent creëert een gitzwart wereldbeeld waarin corruptie, incest en geweld aan de orde van de dag zijn. Op het eerste gezicht zijn Roy en Rocky – die eigenlijk Raquel heet – onsympathieke personages. Hij drinkt veel te veel, is gewelddadig en heeft een strafblad om u tegen te zeggen. Hij weet dat hij zijn doodsvonnis tekent door tegen Pitko’s orders in te gaan. Rocky is in feite geen haar beter; enerzijds stelt ze zich naïef op, anderzijds lijkt ze haar lot schouderophalend te accepteren. Maar gedurende de film wordt er steeds een laagje afgepeld van die harde buitenkant van deze twee hoofdrolspelers en blijken er mensen van vlees en bloed onder schuil te gaan. Hun toekomst lijkt door hun woelige verleden te zijn bepaald. Ze proberen dat te accepteren en met zichzelf in het reine te komen. Met Foster en Fanning heeft Laurent goud in handen. Foster – een topacteur die onterecht altijd in de schaduw is blijven staan van zijn generatiegenoten – is geweldig als de zwijgzame, enigmatische Roy. In zijn ogen zie je dat er van binnen van alles broeit; het is wachten tot de bom ontploft. Onder zijn bikkelharde, gehavende uiterlijk en het feit dat hij soms extreem gewelddadig uit de hoek kan komen, schuilt een man die wel degelijk een hart en een innerlijk besef van goed en kwaad heeft. Foster krijgt fantastisch weerwerk van de al even sterke Fanning, die met name in een indrukwekkende en onthullende monoloog in het motel de kijker stil krijgt. Ineens begrijpen we waarom ze bepaalde keuzes heeft gemaakt in haar leven. Ineens voelen we haar wanhoop en waarom ze het gevoel heeft haar situatie niet te kunnen ontsnappen. De personages zijn misschien niet heel origineel, maar wel gelaagd en dankzij de geweldige acteurs die hen portretteren komen ze echt tot leven.

Laurent bewijst met ‘Galveston’ een uitstekende en zelfverzekerde regisseur te zijn, die haar acteurs perfect aanvoelt en hen de ruimte geeft te schitteren; wellicht heeft dat te maken met het feit dat ze zelf ook een verdienstelijk actrice is. Ze durft bovendien lange shots te maken (tegen het einde, als de tikkende tijdbom Roy op het punt zijn zijn ultieme wraak te nemen, schotelt ze ons één schitterend lang shot voor) en dankzij het uitstekende werk van director of cinematography Arnaud Potier ziet de film er stijlvol uit. Het enige minpunt is eigenlijk het einde, waarin een onnodige kunstgreep wordt toegepast om de cirkel rond te maken. Alsof de kijker zelf de losse eindjes niet aan elkaar zou kunnen knopen. Op ‘Galveston’ valt genoeg aan te merken, maar dankzij de talenten van Foster, Fanning en de regisserende Laurent willen we die zonder moeite met de mantel der liefde bedekken.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

DVD- en blu-ray-release: 4 april 2019