Game On (2024)

Regie: Roy Poortmans | 86 minuten | avontuur, komedie | Acteurs: Vincent Visser, Sonia Eijken, Horace Cohen, Marouane Meftah, Gio Latooy, Nick Vorsselman, Nick Golterman, Wendy Ruijfrok, Britt Scholte, Nienke Plas, Abe-Luuk Stedehouder, Maurits Delchot, Lies Zhara, Jihane el Fahidi, Dante Grootendorst, Bardo Ellens, Jing Ma, Pepijn van Hulst, Remy Hogenboom, Matthijs Wind, Haitam Khalil, Melanie Latooy, Trobi, Tommy van de Laar, Jesse Molenaar, Rick Snelderwaard, Michael Tiedtke

Videogames en films zijn twee concepten waarvan je, als gamer en filmliefhebber, hoop houdt dat de twee ooit in een gelukkig huwelijk kunnen treden. Recent zijn er wat succesverhalen geweest, maar de Nederlandse film ‘Game On’ (2024) kan zich helaas niet bij dat rijtje voegen. Niet alleen is de film slap in de uitvoering, maar hij lijkt ook wat verward over wat het precies wil zeggen. Het mag dan wel een film voor kinderen zijn, maar een film die erop gebrand lijkt om zijn eigen publiek te beledigen is wel heel uniek.

De middelbare scholier Issam (Marouane Meftah) wil de beste gamer en streamer van Nederland worden; een ambitie waar zijn schoolprestaties onder lijden. Dat resulteert natuurlijk in het afnemen van zijn computer. Dan moet er dus gegamed worden in de nieuwste speelhal in Rotterdam, die spelletjes ontwikkelt met kunstmatige intelligentie. Diezelfde avond landt een Onbekend Elektronisch Fenomeen (een OEF) in de arcade, dat vervolgens de kunstmatige intelligentie overneemt. Door middel van een hyperdimensionale scheur tussen de realiteit en de gamewereld, wil deze OEF vervolgens de wereld vernietigen en is het aan Issam en een groep gamers om die te redden.

Je moet je er natuurlijk even overheen zetten dat de premisse ridicuul is, maar dit is sciencefiction voor middelbare scholieren. Dat excuseert een film natuurlijk niet voor alle misstappen die daarna worden gezet. Het idee dat alles mogelijk is in de gamewereld staat centraal in de plot, maar doet daar vervolgens niets mee. Uiteraard heeft de film geen budget waar je mee op de maan kan landen, maar dat is geen excuus voor het creatieve equivalent van de zoveelste kloon van Candy Crush. Budget staat dan ook niet gelijk aan kwaliteit, zie bijvoorbeeld: ‘Rocky’ (1976), ‘Saw’ (2004) en ‘The Blair Witch Project’ (1999). Wellicht is het een doodzonde om in een film te zeggen ‘dat alles mogelijk is’, want de kijker kan altijd iets bedenken wat hij leuker vindt. Het lijkt erop dat de makers dachten ‘wat zou een veertienjarige cool vinden?’ en dat voldoende vonden voor een volwaardig scenario.

Misschien dat het thema van de film daarom zo puberaal verward is. Wat een viering had kunnen zijn van videogames, is helaas een betoog dat gamen vooral tijdverspilling is. Gamen leidt je af van je werk, influencers en streamers zijn nep en doen het voor de kijkcijfers, en gamers en games mogen met minachting beschouwd worden (een bijzonder bericht voor een film die een duidelijke sponsor heeft, zelfs de overheid gebruikt game pc’s met felle RGB-lichtjes). Gamers en videogames zijn zowel protagonist als antagonist in ‘Game On’, maar de balans raakt zoek als de film hele legitieme kritiek presenteert op gamers, verslaving, en streamer- en internetcultuur, maar geen betere verdediging kan bedenken dan “maar een spelletje op z’n tijd kan best leuk zijn”. Dan sluimert er tussen de regels nog iets eigenaardigs. Alleen omdat Issam een vriendin krijgt, groeit hij als persoon. En grappen over dat vrouwen van nature minder goed kunnen gamen en beter een stofzuiger als wapen kunnen gebruiken zijn tenenkrommend.

Dan moet er nog een punt gemaakt worden van het script op zich. Zo nu en dan zit er best een leuke grap in, maar geen enkele grap weegt op tegen de taalfouten en Engelse woorden die in de film zitten. Dan gaat het niet over straattaal, tuurlijk spreekt een jochie van veertien niet alleen maar ABN, maar van de volwassen personages mag toch op z’n minst verwacht worden dat ze correct Nederlands kunnen spreken? Nederlandse films moeten concurreren met Hollywood, maar dat zal nooit lukken door klakkeloos Engelse uitspraken te kopiëren, overbodige Engelse woorden te gebruiken, en om de haverklap een anglicisme te gebruiken.

De conclusie is dus kristalhelder. Al met al doet de film ‘Game On’ (2024) meer fout dan goed. Los van de beperkte creatieve visie, wordt de film geplaagd door een verward bericht, en vreemde teksten. Ontzettend zonde, want ergens had dit ook een ‘so bad it’s good’ kunnen zijn. Maar ja, als je zelfs daar naar moet graven kun je er beter niet beginnen. Dan komt er nog bij dat als je toch begint aan ‘Game On’, je op zijn minst verveeld, maar op zijn slechtst beledigd bent na afloop. Oef.

Sam van Zuilen

Waardering: 1

Bioscooprelease: 7 februari 2024
VOD-release: 5 juli 2024 (Prime Video)