Garden of Life (2017)

Regie: Marco Niemeijer | 72 minuten | documentaire

In ‘Garden of Life’ volgt filmmaker Marco Niemeijer zijn schoonvader. Leo is 82 jaar en beginnend dementerend. Maar ondanks dat het leven van Leo en zijn naasten steeds meer in het teken van de Alzheimer komt te staan, focust Leo zich op zijn tuin. Een prachtige tuin met bloemen en planten die hij als levende wezens beschouwt. Geen dag gaat voorbij of Leo is aan het wieden, plukken of vegen. Hij slaat geen dag over zegt hij zelf, tenzij het echt niet anders kan. Leo doet zijn best de boel te onderhouden, maar in het jaar dat Niemeijer zijn schoonvader volgt zie je hoe dit steeds moeizamer gaat. Leo gaat bizar snel achter uit, zowel fysiek als mentaal. Na verloop van tijd zie je hem verdwaasd in het rond kijken, maar hij blijft onuitputtelijk doorgaan. Door regen, vrieskou of een longontsteking, Leo ploetert door. De passie van een breekbare man, maakt dat ‘Garden of Life’ een persoonlijk inkijkje geeft in het verval van de mens.

Wat bijzonder is aan dit intieme portret is dat de focus gelegd wordt op Leo. Omstanders – zijn vrouw, zijn kinderen, zijn verzorgenden – zijn amper in beeld of slechts ergens op de achtergrond. Het lijkt haast alsof je door Leo’s ogen kunt kijken en net zo verloren en met even veel bewondering zijn prachtige tuin ziet. Waar je in andere documentaires of films wellicht meer de verhalen van een dokter of van naasten zou horen, zie je hier het verval als sluipmoordenaar zijn intrede maken. Met zo min mogelijk woorden is er maximaal effect. Daarnaast geeft de prachtige tuin en de seizoenen die een voor een voorbijkomen wonderschone beelden. Kleine details als een eenzame roos in de winter geven een mooi effect.

Enig puntje van kritiek is ondanks dat ondanks ‘Garden of Life’ een bijna familiare band schept tussen zijn onderwerp en de kijker, voelt het ruime uur wel erg traag aan. Er is genoeg medeleven met Leo, maar doordat er weinig dingen gebeuren verslapt de aandacht na verloop van tijd wel.

‘Garden of Life’ is een intiem portret van een man en zijn tuin. Het verval doet zijn intrede, de wereld verkleint, maar de tuin blijft, de natuur gaat altijd door.

Marit Golstein

Waardering: 3

Bioscooprelease: 31 mei 2018