Gek van geluk (2017)

Recensie Gek van geluk CinemagazineRegie: Johan Nijenhuis | 102 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Plien van Bennekom, Carly Wijs, Loes Haverkort, Matteo van der Grijn, Henry van Loon, Marie-Mae van Zuilen, Keanu Visscher, Marc Bosch, Beppie Melissen, Nick Roeten, Nick Vorsselman

Plien van Bennekom is een veelzijdige vrouw. Ze is vooral bekend als helft van het cabaretduo ‘Plien en Bianca’, waarmee ze samen met haar collega en goede vriendin Bianca Krijgsman al ruim twintig jaar aan de weg timmert. Sinds ze in 1996 zowel de jury- als de publieksprijs in de wacht sleepten op het prestigieuze Camaretten Festival, trekken ze volle zalen. Ook hun kinderprogramma ‘Zaai’, dat ze maakten met Joep Onderdelinden, werd een succes. Maar Van Bennekom kan meer. Zo maakte ze jarenlang deel uit van de cast van het satirische programma ‘Koefnoen’, waarin met name haar parodie op Linda de Mol memorabel was, en is ze te zien in het komische consumentenprogramma ‘Kanniewaarzijn’. Ook speelde ze een prominente rol in de educatieve serie ‘Welkom in de Gouden Eeuw’, gericht op de schoolgaande jeugd én speelde ze bijrollen in talloze film- tv- en musicalproducties. In de romantische komedie ‘Gek van geluk’ (2017) van Johan Nijenhuis heeft Van Bennekom haar eerste echte hoofdrol in een speelfilm te pakken. Waar Krijgsman met haar rol in de Telefilm ‘De Nieuwe Wereld’ (2014) liet zien ook serieuzer werk niet te schuwen (ze kreeg er zelfs een International Emmy Award voor), houdt Van Bennekom het bij een nogal cabareteske vertolking van een vrouw die we, ondanks haar charmante gestuntel, maar niet in ons hart lijken te kunnen sluiten.

Van Bennekom speelt Lena Verheijen, een vrouw van in de veertig die de kost verdient als liedjesschrijver voor haar praktisch uitgerangeerde zingende vriendin Valerie (Carly Wijs). Ze woont met haar zeventienjarige dochter Maud (Marie-Mae van Zuilen) in een pittoresk boerderijtje in een dorp in het oosten van het land; de identiteit van de vader van Maud houdt ze angstvallig geheim, iets wat haar dochter steeds meer dwars gaat zitten. Maar een ander probleem dient zich eerst aan: Valerie heeft dringend een nieuwe hit nodig, maar Lena kampt met een writer’s block. Ze zou weer eens een keertje verliefd moeten worden, dat zal haar nieuwe inspiratie geven, meent Valerie. Maar na zeventien jaar ‘droog staan’ gaat het daten Lena niet echt goed af; ze is zelfs verleerd hoe ze moet (tong)zoenen! De rijke notaris in het dorp (Henry van Loon), een harkerig en verwend moederskindje, heeft al jaren een oogje op haar. Lena moet eigenlijk niets van hem hebben, maar bij gebrek aan beter waagt ze zich toch aan een date. Intussen bedenkt Valerie een briljant plan: ze huurt de werkloze acteur Hugo (Matteo van der Grijn) in om Lena in te palmen. Als ze verliefd wordt op hem, dan komt het met die inspiratie vast wel weer goed. Hugo ziet er wel een mooie uitdaging in en speelt het spelletje mee, compleet met pruik, zwoele stem en wazige oneliners. En Lena tuint erin en wordt smoorverliefd. Waar niemand echter rekening mee had gehouden, is dat Hugo langzaam maar zeker ook gevoelens voor Lena begint te ontwikkelen…

Centraal in ‘Gek van geluk’ staat het contrast tussen klein, puur en authentiek tegenover groots, overdadig en namaak. Nijenhuis en scenarioschrijver Jacqueline Epskamp proberen dit contrast uit te buiten, maar de balans voor de film als geheel slaat desondanks door richting het laatste; ‘Gek van geluk’ heeft weinig van doen met oprechte emoties en integere personages en is rijk aan clichés. Het grootste probleem is eigenlijk dat Van Bennekom blijft steken in cabaretesk acteren. Of het haar oogopslag is of haar stem; ze wekt constant de indruk een typetje te spelen in plaats van een vrouw met wie wij zouden moeten meeleven. Zeker in de scènes die een serieuze ondertoon (moeten) hebben missen daardoor hun doel. Met Van der Grijn heeft ze bovendien geen enkele chemie. Beter zijn haar scènes met haar filmdochter Van Zuilen, die fris en natuurlijk overkomt. Had Nijenhuis een actrice met een breder palet aan emoties voor de hoofdrol gecast, dan had deze ongetwijfeld beter (want geloofwaardiger) uitgepakt. Als komisch duo zijn Beppie Melissen en Henry van Loon als moeder en zoon een schot in de roos; hun scènes vormen zo ongeveer het hoogtepunt van de film, die verder nogal rommelig, oppervlakkig en voorspelbaar overkomt.

Patricia Smagge

Waardering: 2

Bioscooprelease: 7 december 2017
DVD-release: 28 maart 2018