Geographies of Solitude (2022)

Recensie Geographies of Solitude CinemagazineRegie: Jacquelyn Mills | 103 minuten | documentaire | Met: Zoe Lucas

Heb je ooit een slak muziek horen maken? Of een kever horen lopen? In de documentaire ‘Geographies of Solitude’ is het te horen. Deze verregaande observaties deelt regisseur Jacquelyn Mills met Zoe Lucas, een vrouw die al meer dan 40 jaar op een klein eiland woont genaamd Sable Island. Dit bijzonder kleine eiland betoverde Lucas in eerste instantie vanwege de paarden die er leven en het bleef haar aantrekken. Sindsdien is ze onderzoeker van milieu en dier op het eiland, ze houdt allerlei dingen bij, van paarden tot insecten, maar ook plastic dat helaas steeds meer op het eiland te vinden is.

Doordat Lucas hier al zo lang woont en veel onderzoek doet is zij heel erg verbonden met het eiland, maar ook de film probeert zich op verrassende wijze te verbinden aan het eiland. Dit begint met de keuze om de film te schieten op 16 mm. Dit resulteert in een rauwe look die goed aansluit op de prachtige beelden van de zee, de grasvlaktes, en drinkende paarden in maanlicht. Ook zorgt dit voor meer creatieve mogelijkheden. Er worden technieken gebruikt zoals het ontwikkelen van film in zeewier, afval direct op film plakken, en ja, insecten geluiden opvangen met elektroden en verwerken tot muziek. Natuurlijk heeft Lucas ook veel oog voor de details op het eiland, zo sluiten de technische aspecten van de film naadloos aan bij de inhoud.

Deze technieken van experimenteren direct op celluloid filmstrook is een belangrijk onderdeel van de avant-garde traditie dat vaak wat ‘ontoegankelijke’ films voortbracht. ‘Geographies of Solitude’ heeft van deze ontoegankelijkheid absoluut geen last, deze abstracte segmenten zijn namelijk relatief kort en worden geduid door ondertitels. Zo weet het publiek wanneer welke bewerkingen met de filmstrip hebben plaatsgevonden.

Deze innovatieve technieken worden vaak omschreven als ‘eco-friendly’. Het ontwikkelen in zeewier lijkt inderdaad beter voor het milieu, maar zoals eerder benoemd zijn deze segmenten vrij kort. Daarnaast is het filmen van een documentaire met twee personen en één camera vermoedelijk helemaal niet zo milieubelastend. Het gebruiken van eigenschappen van het eiland om daarmee het eiland te representeren is daarom waardevoller dan de milieuvriendelijke kwaliteit.

Naast alle opvallende filmtechnieken is een inkijkje in het leven van iemand die al zo lang alleen leeft zeer interessant. Dit komt mede doordat, zeker aan het begin, Lucas’ gezicht weinig te zien is, de camera is namelijk meer op de omgeving gericht. Dit is een goede keuze. Zo onderscheidt ‘Geographies of Solitude’ zich in de creatieve visuele representatie van Sable Island, een plek waar je net zoals Mills en Lucas steeds meer van gaat houden.

Ian van Asch

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 12 oktober 2023