Gerald’s Game (2017)
Regie: Mike Flanagan | 103 minuten | horror, thriller | Acteurs: Bruce Greenwood, Carla Gugino, Henry Thomas, Carel Struycken, Chiara Aurelia, Kate Siegel, Natalie Roers, Tom Glynn, Stu Cookson, Gwendolyn Mulamba, Ben Pronsky, Jon Arthur, Nikia Reynolds
Advocaat Gerald Burlingame (Bruce Greenwood) heeft in ‘Gerald’s Game’ een weekendje weg voor zijn vrouw Jessie (Carla Gugino) gepland. Hun huwelijk heeft wat van zijn glans verloren en hij heeft hun vakantiehuisje tiptop in orde laten maken, inclusief dure steaks, Viagra… en twee sets handboeien. Jessie is aarzelend akkoord gegaan, maar al vanaf het begin is het duidelijk dat er onderhuidse spanning leeft als ze zijn toenaderingen negeert of probeert te neutraliseren.
Jessie laat zich door Gerald aan het bed vastketenen met de handboeien, maar als blijkt dat hij nog verdergaande seksuele fantasieën heeft die hij op haar wil botvieren en zij die afwijst, krijgen ze ruzie… en Gerald een fataal hartinfarct. Voor Jessie begint dan de echte nachtmerrie als ze geboeid op het bed ligt en geen kant meer op kan in een verlaten zomerhuis met niemand in de buurt. Een zwerfhond die ze eerder te eten heeft gegeven, vormt een bedreiging. Evenals uitdroging, slaapgebrek en de knellende handboeien. Jessie krijgt hallucinaties, waarvan ze langzaam begint te twijfelen of het wel echt zinsbegoochelingen zijn of dat het wezen dat ze ziet, de “Moonlight Man” (Carel Struycken), ook daadwerkelijk in de slaapkamer staat…
‘Gerald’s Game’ is een sterke psychologische thriller met horror-elementen, gebaseerd op de gelijknamige roman van meesterschrijver Stephen King. Glansrollen zijn er voor hoofdrolspelers Carlo Gugino en Bruce Greenwood die beiden op de toppen van hun kunnen presteren. Regisseur Mike Flanagan (‘Oculus’, ‘Ouija: Origin of Evil’) weet heel slim de interne gedachten van Jessie uit het boek naar film te vertalen: hij maakt er gesprekken van: eerst praat Jessie in haar hallucinaties alleen met een fictieve Gerald (of in elk geval Jessie’s versie van hem) en later ook met een alwetende versie van haarzelf. Het zijn kanten van haar persoonlijkheid die haar onvermoede krachten uit zichzelf naar boven laten komen en waarbij ze om te overleven ook de confrontatie met zichzelf en haar verleden aan moet. Een traumatische ervaring uit haar jeugd rond haar vader Tom (een passend creepy Henry Thomas) tijdens een zonsverduistering is een cruciaal moment in haar ontwikkeling geweest. Ze moet die gebeurtenis verwerken en wat ze ervaart als een zwakte om zien te buigen tot een sterkte waarmee ze aan een ellendige dood kan ontsnappen.
Wat Flanagan en zijn acteurs meesterlijk doen is de spanning opbouwen en als bij een instrument de snaren steeds een stukje strakker draaien, zodat je als kijker voortdurend op het puntje van je stoel blijft zitten. De flashbackscènes met de jonge Jessie (Chiara Aurelia), vader Tom en moeder Sally (Kate Siegel) doorbreken die spanning op zich wel, maar dragen op hun eigen wijze weer bij aan de indringende sfeer die ‘Gerald’s Game’ oproept. De film is bijna zonder muziek, speelt zich grotendeels af in één kamer en er is weinig “actie” behalve gesprekken tussen een handjevol mensen: de film vliegt voorbij en verveelt geen moment.
Flanagan staat bekend om zijn expertise in het maken van horrorfilms en hij had zich gemakkelijk kunnen verliezen in de horroraspecten van het verhaal, maar houdt zich grotendeels in. Net als King in het boek concentreert hij zich op de psychologische aspecten: traumaverwerking, de werking van de menselijke geest, omgaan met extreme situaties en dat maakt ‘Gerald’s Game’ tot zo’n goede film. Dat wil overigens niet zeggen dat er geen onsmakelijke of bloederige momenten zijn, de film deinst daar zeker niet terug, maar het is wel functioneel en dienend aan het verhaal.
De verhaallijnen uit het boek worden volledig gevolgd, wat een einde oplevert dat niet bij iedereen in de smaak zal vallen. Zonder te willen verklappen wat er precies gebeurt, boet de film in de laatste vijftien minuten iets aan kracht in, omdat de beklemmende toon en de geraffineerde uitwerking van de gedachten van Jessie worden ingeruild en er een andere weg wordt ingeslagen. Het einde past en kan op zich wel binnen de context van het verhaal, maar dat het een beetje vergezocht is, mag ook wel gezegd worden.
‘Gerald’s Game’ is een Netflix Original productie van de online streaming service en zeker eentje die naar meer van dit soort films smaakt.
Hans Geurts
Waardering: 4