Get Carter (1971)

Regie: Mike Hodges | 112 minuten | drama, misdaad, thriller | Acteurs: Michael Caine, Ian Hendry, Britt Ekland, John Osborne, Tony Beckley, George Sewell, Geraldine Moffat, Dorothy White, Rosemarie Dunham, Petra Markham, Alun Armstrong, Bryan Mosley, Glynn Edwards, Bernard Hepton, Terence Rigby, John Bindon, Godfrey Quigley, Kevin Brennan, Maxwell Dees, Liz McKenzie, John Hussey, Ben Aris, Kitty Atwood, Denea Wilde, Geraldine Sherman    

‘Get Carter’ is een keiharde film, die bol staat van adrenaline, bedrog en cynisme. Michael Caine blinkt uit in een wraakoefening die plaats vindt in de Britse industriestad Newcastle. Regisseur Mike Hodges slaagt erin om je, ondanks een vrij eenvoudig verhaal, de gehele tijd te boeien. ‘Get Carter’ is inmiddels geworden tot een cultfilm. ‘Get Carter’ is typisch een film die veel meer bekendheid zou genieten ware het een Amerikaans product. De “beperking”, de Britse cast en setting, vormt echter een essentieel onderdeel in de kwaliteit van de film. Regisseur Hodges (‘Flash Gordon’) neemt je mee naar de kille omgeving van Newcastle, waar mensen overdag keihard werken in de fabrieken om zich ’s avonds in de pubs vol te laten lopen. Londenaar Jack Carter (Caine) keert terug naar zijn geboortegrond om de dubieuze dood van zijn broer op te helderen. Michael Caine (‘The Italian Job’, 1969) is beresterk in een voor hem ongewoon harde rol. Treffend is een scène waarin Sir Michael de blik in de ogen van een oude bekende omschrijft als “pisgaten in de sneeuw”. Caine’s cynische houding blijft de gehele tijd gehandhaafd. Er kan geen lachje vanaf, behalve als hij een rotzak omlegt en dumpt in een kolenwagon. Caine deinst er niet voor terug om zijn tegenstanders met wapens te bestrijden of zonder pardon van een flatgebouw te gooien. Noord-Engelse criminelen zitten in hun maag met de eenling die zich niet laat afstoppen.

Regisseur Hodges maakt gebruik van thema’s als lust, pornografie, criminaliteit en geweld, hetgeen leidt tot een explosief brouwsel. De vrouwen in ‘Get Carter’ zijn opgewonden portretten, die altijd zin hebben in een verzetje of ruzie maken. Caine gniffelt wanneer twee flinke dames elkaar in een pub in de haren vliegen, wanneer één van beide het iets te gezellig maakt met de vriend van de andere. Hij raakt steeds meer verzeild in de lugubere wereld van pornografie, waar oude mannen zich verkneukelen aan jonge, onschuldige meisjes. Verderop in de film realiseert Caine zich dat de vuiligheid dichterbij hem komt dan hij vermoedde.

Het verhaal van ‘Get Carter’ is eenvoudig, maar briljant uitgewerkt. Caine wil zijn broer wreken, maar moet je sympathie hebben met iemand die zelf in smerige zaakjes zit en als een olifant in de porseleinkast te werk gaat om achter de waarheid te komen? Hij wil de waarheid en gebruikt dezelfde gewelddadige middelen als zijn tegenstanders. De mensen die hij onderweg ontmoet, ziet hij als pionnen. Zo zet hij zijn huisbazin in Newcastle eerst onder psychische druk, waarna hij haar “een gunst doet” door met haar onder de lakens te kruipen, zodat zij hem niet zal verraden. Een andere vent die Caine helpt, belandt in het ziekenhuis, waarna Caine ijskoud verder gaat en zijn helper in de kreukels achterlaat.

‘Get Carter’ is een absolute aanrader. De film is bij tijd en wijlen glashard en toont de mens op zijn slechtst. Michael Caine is op dreef in een ongebruikelijk serieuze rol. De setting van de film, het monotone straatbeeld van een Engelse stad, is origineel en versterkt de kwaliteit. Hodges’ beste film, die steeds meer waardering krijgt.

Robbert Bitter