Getting Go, the Go Doc Project (2013)

Regie: Cory Krueckeberg | 91 minuten | drama | Acteurs: Tanner Cohen, Matthew Camp, Ramon O. Torres, Judy McLane, Tedd Merrit

De verlegen student Doc (Tanner Cohen, ‘Were The World Mine’) geeft ruiterlijk toe dat hij een dwangmatige persoonlijkheid heeft. Zijn nieuwste obsessie heet Go (Matthew Camp), een populaire gogo-danser in de New Yorkse gay scene. Aanvankelijk krijgt Doc zijn kicks door internetfoto’s van Go te bewerken met Photoshop (hoera voor knippen en plakken!), maar als dat zijn glans verliest leent hij een camera en benadert hij de danser voor het maken van een documentaire over zijn leven. Tot zijn verbazing stemt Go toe. Doc volgt zijn idool in de club, op de wc en zelfs tot in de slaapkamer. Dat laatste resulteert in een dampende sekssessie. Zo op het oog heeft Doc alles waar hij ooit van droomde, maar is het nog wel wat hij wil?

Het moet gezegd: ‘Getting Go’ bruist. De acteurs zetten hun beste beentje c.q. buikspier voor (Camp is ook in het echte leven gogo-danser) en de film buitelt van de ideeën. Wat ontbreekt is een strakke regie om al dat enthousiasme in toom te houden. Regisseur Cory Krueckeberg heeft veel te zeggen over roem, relaties, homo-emancipatie, de verheerlijking van schoonheid en de valkuilen van seks, maar hij verpakt zijn boodschap in een rommelige film die voornamelijk losse flodders afvuurt. Het overdreven gebruik van split screens begint na verloop van tijd op de zenuwen te werken, net als de shots van Go die danst, Go die slaapt en Go en Doc die zoenen. Je zou het sfeerbeelden kunnen noemen, maar ze worden zo lang opgerekt dat beeldvulling een betere omschrijving is. Zo kunnen wij ook 90 minuten volmaken.

Wat overeind blijft is het plezier van de makers. Het is verfrissend dat ‘Getting Go’ niet moeilijk doet over mannelijk naakt. De seksscènes zijn lekker naturel geschoten, al blijven de edele delen van de hoofdpersonen opvallend zedig buiten beeld. Soms word je even meegesleept in de vertedering van hun ontluikende relatie, bijvoorbeeld als ze zich schuchter in elkaars armen nestelen. Op andere momenten is het pijnlijk duidelijk dat Go en Doc bedachte personages zijn die niet op alle fronten overtuigen. Geloven we echt dat Doc zichzelf had willen bewaren voor het huwelijk?

Al met al is ‘Getting Go’ te onevenwichtig en te specifiek om zieltjes te winnen buiten de doelgroep. Maar dat was misschien ook niet de bedoeling.

Paula Koopmans

Waardering: 2.5

DVD-release: 10 september 2015