Getting Home – Luo ye gui gen (2007)

Regie: Zhang Yang | 110 minuten | drama, komedie | Acteurs: Benshan Zhao, Qiwen Hong, Dandan Song, Degang Guo, Jun Hu, Haiying Sun, Fan Liao, Yu Xia, Ma Wu, Jinshan Liu, Qi Zhang, Tao Guo, Ying Chen, Liu Yuanyuan, Yi Sha Na, Bo Liu, Lin Xiong Zhang, Dong Ming Wu, Chang Guo Li, Chao Yang, Xia Shang, Ping Xie

Sympathieke en tegendraadse film met een glansrol voor de in China zeer bekende komiek Zhao Benshan als de lankmoedige Zhao. Het verhaal is misleidend eenvoudig en lijkt ondanks een origineel uitgangspunt (man reist met lijk) op papier een “standaard” roadmovie te zijn. Niet is minder waar: rake observaties over verschillen tussen stad en platteland, rijk en arm, eerlijk en oneerlijk in het veelzijdige en uitgestrekte landschap van China worden afgewisseld met erg grappige scènes (voor diegenen die enig gesol met een lijk kunnen verdragen). Het grootste deel van de humor in de film komt overigens niet van ijzersterke woordgrappen of briljante visuele vondsten, maar zit hem met name in de absurdistische situaties, die regelmatig voor een glimlach zorgen. Naast de humor slaat de film ook een licht filosofische toets aan. De combinatie van de situaties waarin Zhao verzeild raakt met de gelaatsuitdrukking van de acteur, zorgt voor een melancholieke sfeer, die soms sentimenteel wordt zonder te ver door te slaan.

Zhao leert bij iedere ontmoeting wel iets nieuws en ook de mensen die hij tegenkomt, veranderen door zijn houding en zijn bijzondere vracht. Het is ook een knappe prestatie van de tengere Hong Qiwen om als Liu de hele film “dood” te spelen, al zou zijn ontbindingsproces in werkelijkheid wel sneller gaan dan in ‘Getting Home’ wordt uitgebeeld. Iedere keer dat Zhao met een nieuw persoon in aanraking komt op zijn reis, soms kort, soms wat langer, wordt er een nieuw en boeiend element aan het verhaal toegevoegd. De ene keer wordt Zhao hulp aangeboden om het vervoer van het lichaam van Liu te vergemakkelijken, zodat Zhao niet telkens zijn steeds meer stinkende vriend op zijn schouders hoeft te dragen. Zo dienen de laadruimte van vrachtauto’s, handkarren en zelfs de binnenkant van een grote autoband (!) als vervoersmiddel. De andere keer is er een spirituele verdieping. Met name de ontmoeting met een eenzame oude man (Ma Wu) die zijn eigen begrafenis in scène zet, spreekt wat dat betreft tot de verbeelding. De oorspronkelijke titel ‘Luo Ye Gui Gen’ is een Chinees spreekwoord en betekent ongeveer het volgende: een vallend blad keert terug naar zijn wortels. Dat is de opdracht die Zhao voor zich ziet om Liu naar diens huis te sjouwen om daar begraven te worden. Koste wat het kost wil hij zich daar aan houden, zelfs de vonk die overspringt tussen hem en een weduwe (Song Dandan) die om rond te komen haar bloed verkoopt, weerhoudt hem niet van zijn missie.

Ondersteund door prachtige beelden en sfeervolle muziek, is het een plezier om Zhao’s reis mee te maken en het is bijna onmogelijk om niet emotioneel betrokken te raken bij zijn inspanningen. Het slot van de film is bitterzoet en maakt een statement over wat er in naam van de vooruitgang en industrialisatie wordt opgeofferd. De gevierde Chinese regisseur Zhang Yang wist met deze onconventionele rolprent vele prijzen in de wacht te slepen op internationale filmfestivals.

Hans Geurts

Waardering: 4

Bioscooprelease: 24 april 2008