Ghost Cat Anzu – Bakeneko Anzu-chan (2024)

Regie: Yôko Kuno, Nobuhiro Yamashita | 97 minuten | animatie, drama | Originele stemmencast: Mirai Moriyama, Noa Gotô, Munetaka Aoki, Miwako Ichikawa, Keiichi Suzuki

Alles met katten verkoopt, dat weet iedereen. Kattenfilmpjes zijn mateloos populair op YouTube en geinig hoofdschuddende katten in reclames doen het ook goed. We kunnen maar geen genoeg krijgen van die heerlijk pluizige, zelfingenomen minimonsters die zich overdag eindeloos laten knuffelen en ’s nachts in het geniep op rooftocht gaan. Het is daarom verrassend dat het zolang heeft geduurd voordat de manga ‘Ghost Cat Anzu’ uit 2007, met in de hoofdrol een levensgrote, mensachtige kat, werd verfilmd.
De animatiefilm met dezelfde naam verscheen in 2024 en liet een internationaal publiek kennismaken met de eigenzinnige poes Anzu die op twee poten loopt, op een brommertje rijdt en praat als een brutale puber. De geslaagde grap hier is dat Anzu, hoewel hij een mensachtig personage is, zich ook als poes blijft gedragen. Zo staart hij bijvoorbeeld regelmatig wezenloos de ruimte in alsof hij zich niet bewust is zijn omgeving, en likt hij zijn zijn vacht ongegeneerd wijdbeens. Oftewel, de ideale knuffel: half kat, half guitig ventje.

Het verhaal van ‘Ghost Cat Anzu’ start wanneer de elfjarige Karin door haar vader wordt gedropt bij haar opa die als monnik woont en werkt in een tempel op het platteland. Haar vader, een klaploper, gaat terug naar Tokio in een desperate poging zijn schulden af te betalen, en Karin blijft achter met haar verdriet over haar overleden moeder. Een directe klik met Anzu, grootvaders merkwaardige kat die zo oud werd en maar niet dood ging dat hij als het ware tot spookkat uitgroeide, is er niet en beide krijgen gaandeweg een hekel aan elkaar. Dat laagje boosheid is maar flinterdun en wanneer Karin in de problemen komt met de god van de armoede en daardoor niet het graf van haar moeder kan bezoeken, besluit Anzu haar te helpen.

Het duurt even voordat het verhaal van ‘Ghost Cat Anzu’ op gang komt en het meandert ondertussen van subplot naar subplot. Wat niet raar is omdat de manga, zoals veel Japanse strips, oorspronkelijk als serie verscheen over een periode van twee jaar en dus bestond uit meerdere kleine verhaallijnen met een diversiteit aan personages. Verkeerd is het ook niet, omdat het ons de ruimte geeft om ontspannen te genieten van de bijzonder mooie decortekeningen en het altijd fraaie effect van rotoscoop animatie. De soms wat simplistisch getekende personages (in de stijl van de manga) vormen daarmee wel een contrast, wat de visuele kwaliteit af en toe onevenwichtig maakt, alsof er twee verschillende tekenfilms door elkaar zijn gemonteerd.

Maar dat zijn kleine bezwaren, want uiteindelijk is ‘Ghost Cat Anzu’ een fijne, ontspannen en een beetje gekke animatiefilm, die ook niet-kattenliefhebbers zal weten te vermaken.

Alberto Ciaccio

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Kaboom Animation Festival 2025