Ghost Machine (2009)
Regie: Chris Hartwill | 92 minuten | actie, science fiction | Acteurs: Sean Faris, Rachael Taylor, Luke Ford, Richard Dormer, Jonathan Harden, Sam Corry, Halla Vilhjálmsdóttir, Jenny Marshall, JoAnna Robinson, Joshua Dallas, Eilionior Fegan, Krysten Cummings
De fascinatie voor machines is de mens niet vreemd. Hoe geavanceerder de apparatuur, hoe groter de fascinatie. Zeker waar het gaat om machines die verbinding kunnen maken met het menselijk brein. De virtuele realiteit die daaruit ontstaat is al in diverse films behandeld. Interessante voorbeelden zijn ‘eXistenZ’ (David Cronenberg, 1999), ‘Ghost in the Shell’ (Mamoru Oshii, 1995), ‘The Thirteenth Floor’ (1999) en ‘Avalon’ (eveneens Oshii, 2001). Van deze voorbeelden speelt ‘Ghost Machine’ vooral leentjebuur met de producties van Oshii, zij het dat de film zich bij lange na niet kan meten aan zijn illustere voorgangers. Toch heeft deze nieuwe boreling in het genre mede vanwege de meer dan gemiddelde productiekwaliteit genoeg te bieden voor een aangename afleiding.
Het verhaal start onheilspellend met een ontvoering waar een duistere soundtrack onder is gezet. Terwijl de credits rollen, zien we een vrouw met een zak over haar hoofd gedeporteerd worden naar een militaire instelling. Meteen is duidelijk dat dit niet zomaar het zoveelste lowbudgetfilmpje is – de cameravoering is hier en daar bijzonder doordacht en complex. Zonder dat we het lot van de vrouw te weten komen, verspringt het verhaal naar zeven jaar later, als een eliteteam van het Amerikaanse leger een inval lijkt te plegen in een complex waar het barst van de vijandelijke troepen. Lijkt, want algauw blijkt de inval een simulatie die rechtstreeks in de hersenen van de militairen is geïmplanteerd.
Zo wordt de techniek geïntroduceerd waar we mee te maken krijgen. En zonder al te veel omhaal komt de premisse boven tafel. De twee ondeugende technici Tom (Sean Faris) en Vic (Luke Ford) smokkelen de apparatuur mee naar een verlaten gevangenis om zich daar met een stel kameraden uit te leven op het spelelement. Daar blijkt echter een geest rond te waren, die bezit neemt van het programma en de spelers in de gamewereld ernstig kan toetakelen. Er moet een vrouw aan te pas komen (Jess, gespeeld door Rachael Taylor) om de heren te redden en de geest (die uiteraard de ontvoerde vrouw uit de intro is) op afstand te houden.
Toegegeven, het verhaal is weinig origineel en zelfs grotendeels tamelijk voorspelbaar te noemen. Daar komt bij dat de techniek ongeloofwaardig is, zoals eigenlijk altijd met dergelijk ideeën. Maar dat is iets waar je overheen moet stappen. Dit is geen technische sciencefiction, dit is een film die op vermaak gericht is. En dat wordt in overvloed geboden. Vooral Sean Faris als de arrogante Tom valt op. Hij ziet eruit als een kruising tussen een jonge Tom Cruise en Christian Bale. Geef die jongen een goede impresario en hij kan het nog ver schoppen! Ook de overige rollen zijn vrij aangenaam ingevuld, met acteerwerk dat de gemiddelde B-film ver overstijgt.
De special effects zijn heel behoorlijk, zij het dat de computergegeneerde ketting die de geest hanteert er vaak wel erg… computergegeneerd uitziet. Maar ook daar valt op zich prima mee te leven. De rest van de productie is gewoon heel netjes. Het verhaal heeft te weinig eigens om een culthitje te worden, maar aangenaam vermaak is het zeker. En bovendien is het absoluut niet ondenkbaar dat enkele spelers een treetje hoger op de Hollywoodladder komen. Zodat mensen over een paar jaar kunnen zeggen: “Oh ja, die ken ik nog van ‘Ghost Machine’ – toen zag ik al dat hij/zij potentie had.” Geen hoogvlieger dus, maar absoluut een sterke middenmoter!
Wouter de Boer