Ghostlight (2024)

Regie: Kelly O’Sullivan, Alex Thompson | 115 minuten | komedie, drama | Acteurs: Keith Kupferer, Katherine Mallen Kupferer, Tara Mallen, Dolly De Leon, Hanna Dworkin, Dexter Zollicoffer, H.B. Ward, Tommy Rivera-Vega, Alma Washington, Matthew C. Yee, Marlene Slaughter, Bradley Grant Smith, Lia Cubilete, Cindy Gold, Charlie Lubeck

Alex Thompson en Kelly O’Sullivan werkten al eerder samen in de film ‘Saint Frances’, maar toen respectievelijk als regisseur en actrice. Met ‘Ghostlight’ presenteren ze zich voor het eerst als regieduo. Ze proberen een licht te schijnen op therapie door middel van kunst, in dit geval door toneel.

De Muellers — vader Dan (Keith Kupferer), moeder Sharon (Tara Mallen) en dochter Daisy (Katherine Mallen Kupferer) — hebben kortgeleden een belangrijk deel van hun familie verloren, namelijk hun zoon en broer, Brian. Ze gaan elk op hun eigen manier om met deze tragedie. Of beter gezegd, ze slagen er elk op hun eigen manier niet in om de tragedie te verwerken. Dan praat het liefst helemaal niet over het incident. Daisy uit haar frustratie vooral door zich te misdragen op school, wat leidt tot een schorsing. Sharon probeert de uiteenvallende familie zoveel mogelijk bij elkaar te houden, terwijl ze verzeild zijn geraakt in een juridische procedure met de ex van Brian, die een rol in zijn dood zou hebben gespeeld.

Waar bij Daisy de bereidheid om het verwerkingsproces te beginnen nog wel aanwezig is, lijkt Dan zich volledig af te sluiten. Het opkroppen van zijn gevoelens leidt af en toe tot uitbarstingen — zelfs tot zulke hevige uitbarstingen dat het hem zijn baan kost. Rita (Dolly de Leon), een buurtbewoonster uit de wijk waar Dan werkte, vraagt hem om haar uit de brand te helpen. Dan moet bij een theatergroep een rol opvullen. Hij komt terecht in een groep mentaal gehavende mensen die samen een versie van ‘Romeo en Juliet’ opvoeren. Voor hij het weet, heeft hij zijn therapie gevonden.

Wanneer Daisy, een fervent theaterliefhebber, achter dit geheim komt, wordt ook zij in de groep opgenomen, en kunnen Dan en Daisy samen de dood van Brian verwerken. Het verhaal van ‘Romeo en Juliet’ vertoont steeds meer gelijkenissen met hun eigen leven.

Het gaat misschien te ver om van een uitgekauwd concept te spreken, maar Thompson en O’Sullivan hebben zeker niet het meest originele idee uit de kast gehaald. Een medium dat overloopt in het echte leven van de personages — te denken valt aan ‘Stranger Than Fiction’, ‘Moulin Rouge!’, ‘Synecdoche, New York’, ‘Black Swan’, en nog vele andere voorbeelden. ‘Ghostlight’ is zelfs, tot op zekere hoogte, niet de enige versie waarin het verhaal van ‘Romeo en Juliet’ het gekozen medium is. We kennen immers ‘Shakespeare in Love’. Dat dit concept al zo vaak ten tonele is gevoerd, maakt het moeilijk om er een eigen draai aan te geven. Thompson en O’Sullivan slagen daar onvoldoende in.

Daarbij worden ze niet geholpen door de voorspelbaarheid van het script. Het is zelden een verrassing wat er in de volgende scène gaat gebeuren. Op het moment dat Dan zich bij het theater voegt, is het wachten op het moment dat Sharon en Daisy vermoeden dat hij in de avonduren vreemdgaat. Nog geen twee scènes later wordt deze verwachting werkelijkheid en krijgen we de meest clichématige versie van dit alom bekende plotmechanisme voorgeschoteld.

Gelukkig worden Thompson en O’Sullivan gered door Kupferer, Mallen en Mallen Kupferer. Aangezien hun achternamen zal het niet als een verrassing komen dat ze daadwerkelijk een gezin vormen. Gezien de onderliggende tragedie, het verwerken van de dood van een gezinslid, is het een goede keuze geweest om drie mensen te casten die lief en leed al met elkaar hebben moeten delen. Als er iets echt voelde aan de film, dan was het wel hun relatie.

‘Ghostlight’ weet uiteindelijk te overtuigen, mede doordat het thema van theater als therapie gaandeweg een diepere en meer gelaagde betekenis krijgt. Het is goed om te zien dat er aandacht wordt besteed aan andere vormen van therapie. Zoals Dan zijn er velen die (denken dat ze) niet gemaakt zijn voor een therapiekamer en hun heil zoeken in theater, film en andere kunstvormen. En hoe onvolmaakt de film dat ook doet, aan het einde juich je toch voor Dan, Sharon en Daisy. De eigentijdse invulling van ‘Romeo en Juliet’ weet je toch te raken.

Hoewel ‘Ghostlight’ misschien niet het meest originele concept biedt en soms voorspelbaar is in zijn plotontwikkelingen, slaagt de film erin om iets wezenlijks over te brengen over het helende vermogen van kunst. Thompson en O’Sullivan brengen met deze film een verhaal dat, ondanks zijn gebreken, een oprechte emotionele snaar weet te raken. Dankzij de overtuigende vertolkingen van Kupferer, Mallen en Mallen Kupferer en het herkenbare thema van verlies en verwerking, slaagt ‘Ghostlight’ erin om een intiem en troostend verhaal te vertellen. Uiteindelijk laat de film zien dat therapie niet altijd in een traditionele vorm hoeft te komen, en dat troost en heling soms te vinden zijn op de meest onverwachte plaatsen, zoals op de planken van een theater.

Jelco Leijs

Waardering: 3.5