Ginger Snaps: Unleashed (2004)
Regie: Brett Sullivan | 90 minuten | horror, thriller | Acteurs: Emily Perkins, Katharine Isabelle, Tatiana Maslany, Janet Kidder, Eric Johnson, Pascale Hutton, Patricia Idlette, David McNally, Susan Adam, Shaun Johnston, Jake Mackinnon, Michelle Beaudoin, Brendan Fletcher, Lydia Lau
Dat vervolgen op horrorfilms vaak niet het niveau van het origineel halen, is algemeen bekend. Vaak is het niet eens een vervolg, maar een verhaal dat zijdelings iets met de voorganger te maken heeft. ‘Ginger Snaps: Unleashed’ is daarop een prettige uitzondering. In ‘Ginger Snaps’ zagen we al dat Brigitte, in een poging haar zus Ginger te redden, zichzelf besmette met het weerwolfvirus door bloed uit te wisselen, en bloed te drinken. In ‘Ginger Snaps: Unleashed’, ook bekend als ‘Ginger Snaps II’ zien we hoe het haar verder gaat. Een echte sequel dus!
Om de weerwolf in haar te temmen, spuit ze een zelfgefabriceerd drankje op basis van een zeer giftige plant in. Hierdoor worden de effecten van het virus uitgesteld. Het is dus belangrijk dat ze regelmatig een dosis van dit gif tot zich neemt. Als ze echter moet vluchten voor de weerwolf die het wel ziet zitten om met haar te paren, valt ze neer, van uitputting en de effecten van het gif en wordt ze wakker in een afkickkliniek. De leiding en de medewerkers zijn ervan overtuigd dat ze verslaafd is aan drugs, maar wat die drugs dan is of doet, dat begrijpen ze niet. Één van de medewerkers, die natuurlijk zo corrupt is als de hel, wil haar het gif wel geven in ruil voor seksuele handelingen. De halve kliniek doet het, maar Brigitte voelt zich nog niet geroepen. Een interessant karakter wordt geïntroduceerd in de vorm van Ghost, een jong, beetje spooky uitziend meisje, dat in de kliniek woont, omdat haar verbrande oma er ligt. Ze is dol op griezelcomics en heeft al snel door wat er met Brigitte aan de hand is. En het doet haar niets, zo zegt ze op droge toon tegen Brigitte, als die net de ingewanden van een door de weerwolf vermoord hert heeft gegeten, “there’s some blood here”, alsof het mayonaise betreft.
Emily Perkins bewijst dat ze prima een film kan dragen. Haar zusje Ginger komt af en toe terug in de film in de hallucinaties die Brigitte heeft, maar zij zou niet gemist worden. Naast slachtoffer speelt Perkins ook een wilskrachtige sterke vrouw, die de tienerjaren uit het vorige deel flink ontgroeid is, ondanks het feit dat deze film zich niet meer dan een paar maanden na ‘Ginger Snaps’ afspeelt. De relatie tussen Brigitte en Ghost is op zijn minst boeiend te noemen. Door het ontbreken van de bloedband die er uiteraard tussen Ginger en Brigitte wel is, kunnen de emoties van beide karakters hier nog meer als in deel 1 uitgelegd worden als lesbische gevoelens. De dialogen zijn wat minder spitsvondig als in ‘Ginger Snaps’, al zitten er nog steeds scherpe opmerkingen in. Erg humoristisch is ook een van de eindcredits: “No animals or werewolves were harmed during the making of this film!” Brett Sullivan was de editor van ‘Ginger Snaps’ maar neemt hier de regie voor zijn rekening. En dat is hem prima gelukt. Zonder meer een aanrader!
Monica Meijer