Gloria (2013)

Regie: Sebastián Lelio | 110 minuten | drama | Acteurs: Paulina García, Sergio Hernández, Diego Fontecilla, Fabiola Zamora, Coca Guazzini, Hugo Moraga, Alejandro Goic, Liliana García, Antonia Santa María, Luz Jiménez, Marcial Tagle, Álvaro Viguera

De 58-jarige Gloria (Paulina García) leidt een enigszins zieltogend en eenzaam bestaan. Ze is al meer dan twaalf jaar gescheiden van haar man, die haar heeft ingeruild voor een jongere vrouw. Haar zoon en dochter leiden een onafhankelijk leven los van hun moeder en proberen hun eigen problemen zelf op te lossen waardoor het onderlinge contact moeizaam verloopt. Haar kantoorbaan geeft weinig voldoening en ze woont alleen in een gehorig en verloren appartementencomplex. De rijpe vrouw verdoet haar tijd in foute seniorendancings waar ze al dansend haar energie kwijt kan en bijkans een leuke man aan de haak hoopt te slaan. Of beter nog, haar ware liefde. In die opzet lijkt ze te slagen wanneer ze de onlangs gescheiden Rodolfo (Sergio Hernández) ontmoet. Maar de charmante man worstelt met problemen van zichzelf en hun gepassioneerde relatie lijkt daardoor nooit tot volle ontplooiing te kunnen komen. ‘Gloria’ speelt met dit idee van liefde op latere leeftijd en doet dat op een integere en sympathieke manier.

Er vallen twee elementen in het bijzonder op aan ‘Gloria’: het acteerwerk en de symboliek. Actrice García (die voor ‘Gloria’ de prijs van beste actrice op het filmfestival van Berlijn ontving) draagt de film in haar rol van Gloria. Ze is in elke scène en elk frame te zien en, hoewel niet altijd in het middelpunt van aandacht, draagt elke shot bij aan haar karakterontwikkeling. Elke handeling staat dus in relatie tot haar belevingswereld. Op een subtiele manier wordt zo het hele verhaal van uit haar subjectieve point of view verteld en kruipt de toeschouwer als het ware in haar hoofd. Met haar gracieuze en betoverende glimlach spettert ze van het doek af en wordt de betrokkenheid bij het personage nog eens extra kracht bijgezet. Maar wellicht nog specialer is dat ze zich letterlijk en figuurlijk bloot geeft. Meerdere malen zijn er niets verhullende en daardoor uitermate moedige naaktscènes te zien.

Maar ook symbolisch gezien sorteren deze scènes effect. Want Gloria toont niet alleen haar kwetsbaarheid richting de toeschouwer, ook Rodolfo is getuige van haar fysieke en mentale naaktheid. De crux zit erin dat ze tijdens dit soort momenten haar oversized bril altijd ophoudt. Zo ontvouwt zich een allegorisch spel waarin het zicht een centrale plaats inneemt en de film nergens sentimenteel hoeft te worden.  Het (in)zicht dat ze uiteindelijk nodig zal hebben om de onzekerheid van zich af te schudden, om de juiste keuzes te maken en het leven voor haarzelf de juiste invulling te geven. Een leven gericht op de toekomst.

Door het verfijnde en eerlijke acteerspel (ook Hernández zet als Rodolfo een prima prestatie neer) en dit soort symboliek geeft ‘Gloria’ geleidelijk en soepel antwoord op de vraag of de zon weer zal kunnen gaan schijnen in het immer bewolkte en grauwe Chili. Door een oudere generatie als onderwerp te nemen heeft ‘Gloria’ nou net dat cachet dat de film onderscheidt van andere liefdesfilms.

Wouter Los

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 september 2013
VOD-release: 1 mei 2014
DVD- en blu-ray-release: 1 mei 2014