Goodbye Stranger (2023)

Recensie Goodbye Stranger CinemagazineRegie: Aaron Rookus | 81 minuten | komedie, drama | Acteurs: Martijn Lakemeier, Claire Bender, Flip Zuijderland, Hanneke van der Paardt, Ariane Van Vliet, Reinout Bussemaker, Jennifer Welts, Jake Isaac, Shaelyn Newmarch, Katrien van Beurden, Jesse Mensah, Antti Luusuaniemi, Laura Bell, Simon de Wit

Ben je een babyboomer, lid van Generatie X of hoor je bij de patatgeneratie, wees dan gewaarschuwd voor ‘Goodbye Stranger’, de eerste speelfilm van Aaron Rookus. Je kunt je namelijk nog ouder gaan voelen dan voorheen. Zelden zag je zoveel hippe, jonge mensen in 81 minuten voorbijtrekken. Maar Rookus gaat verder dan het typeren van millennials en screenagers: hij weet een universeel, generatieoverstijgend gevoel van ongemak over te brengen.

Het drama gaat over de randstedelijke twintiger Paul (Martijn Lakemeier), die solliciteert naar de begerenswaardige functie van ‘senior playlist curator’ in Londen. Ineens blijkt er nog een andere kansrijke kandidaat te zijn en is het nog maar de vraag of hij de baan krijgt. Die onzekerheid verzwijgt hij echter bij zijn vriendin Tessa (Claire Bender), die zich al heeft ingesteld op een Londens avontuur. In afwachting van de sollicitatie-uitslag ondergaat Paul de nodige sociale verplichtingen: een etentje met zijn ouders, van wie hij vervreemd is, en een afscheidsfeest van een wat zweverig stel. Op het feest ontmoet hij ook nog een oude bekende, Dido (Jesse Mensah), met wie hij een speciale geschiedenis deelt. Dit alles leidt tot irritaties tussen Paul en Tessa, die zo haar eigen problemen heeft. Als Paul die avond een concert bezoekt, eindigt zijn toch al moeizame dag helemaal verkeerd.

Na een wat vermoeiende openingsscène, waarin we op een intiem moment kennismaken met Paul en Tessa, komt de film snel op stoom. Het is makkelijk meeleven met de ineens onzekere en gespannen Paul. Door de plotselinge concurrentie is hij er niet meer zo van overtuigd dat alles mogelijk is. Wat als kenmerkend wordt gezien voor de millennial, geldt nu even niet voor hem. Paul laat daarbij veel ongemak zien, een algemeen geldend gevoel van onveiligheid, als je niet aan een imago denkt te kunnen voldoen. Met minimale gezichtexpressies, soms alleen het vertrekken van een gezichtsspier, beeldt Lakemeier het ongemak knap uit. Samen met zijn tegenspeelster Bender, die haar rol al even subtiel speelt, vormt hij een overtuigend koppel.

‘Goodbye Stranger’ is ook een absoluut genot voor het oog. In de meest prachtige kleuren zie je verschillende generaties langskomen, waarbij de jongste overgerepresenteerd zijn. De styling is überhip, schiet bijna door, maar past mooi bij de tragikomische sfeer. Is de film ook een genot voor het oor? In elk geval wel qua muziek: de liefhebber zal zijn hart eraan kunnen ophalen, evenals de Leo Blokhuisjes onder ons. Qua dictie valt er nog wat winst te behalen: deze is verre van onberispelijk, waardoor je als niet-millennial regelmatig het volume omhoog moet draaien. Draai vooral, want veel dialogen zijn bijzonder spitsvondig en goed gebracht.

Met de introductie van Dido bevat de film wel een wending die matig wordt uitgewerkt. En dat terwijl het een buitengewoon verrassende kronkeling is, die bovendien best heel functioneel binnen het verhaal had kunnen zijn. Nu vraag je je na de aftiteling af wat dat puzzelstukje daar precies deed. Je leert het hoofdpersonage er beter door kennen en het zorgt voor spanning tussen Paul en Tessa, maar dat is het dan ook wel.

‘Goodbye Stranger’ werpt een interessant licht op het denken in generaties. In welke (generatie)groep je ook wordt ingedeeld, iedereen voelt ongemak als het imago wordt bedreigd. Maar deze film, vol visuele pracht en subtiel acteerwerk, voelt heel comfortabel.

Ester Šorm

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 20 april 2023
DVD-release: 10 augustus 2023