Gotti (2018)
Regie: Kevin Connolly | 110 minuten | biografie, misdaad | Acteurs: John Travolta, Kelly Preston, Pruitt Taylor Vince, Spencer Rocco Lofranco, Stacy Keach, Lydia Hull, Chris Mulkey, Megan Leonard, Leo Rossi, William DeMeo, Patrick Borriello, Shea Buckner, Chris Kerson, Tyler Jon Olson, Luis Da Silva Jr., Denise Barone, Michael Woods, Jordan Trovillion, Ashley Drew Fisher
Enige zelfspot kan de distributeurs van ‘Gotti’ niet ontzegd worden. Toen de recensies van dit gangsterepos naar buiten druppelden, bleek dat de film niet één positieve recensie had gekregen, wat uit zou monden in een beruchte score van nul procent op verzamelsite ‘Rotten Tomatoes’. Reden voor de distributeurs om dit uit te buiten in hun campagne voor de film: ‘de film die als boksbal wordt gebruikt door critici, maar geliefd wordt door het publiek’. Nu kun je je afvragen welk publiek, want de film flopte genadeloos in Amerika, waardoor ‘Gotti’ hier überhaupt geen bioscooprelease kreeg. En daar mag de Nederlandse filmkijker de distributeur enorm dankbaar voor zijn.
De film vertelt het verhaal van de opkomst en ondergang van maffiabaas John Gotti (John Travolta). Gotti maakte snel carrière in een van de grootste New Yorkse maffiafamilies van de twintigste eeuw en greep de macht na de liquidatie van de hoogste baas. Parallel aan deze verhaallijn volgen we de gevallen Gotti die zijn dagen slijt in de gevangenis en ernstig ziek blijkt te zijn. Ondertussen probeert hij via zijn zoon zijn nalatenschap te waarborgen.
Het is onmogelijk om ‘Gotti’ te gaan zien zonder de negatieve recensies in het achterhoofd te houden. Het zorgt ervoor dat het verwachtingspatroon zo laag ligt dat het eigenlijk alleen nog maar mee kan vallen. De makers zijn er echter wonderbaarlijk genoeg in geslaagd om deze veronderstelling te tarten, want ‘Gotti’ is zo’n enorme puinhoop, dat de film je alsnog versteld doet staan over de schrikbarend armoedige kwaliteit.
Nu zijn er natuurlijk altijd slechte films waar je van kunt genieten; een keertje lachen om bedroevende kwaliteit kan nooit kwaad. Maar er is ook een categorie films die zo slecht zijn dat je je afvraagt waarom je jezelf eigenlijk overgeeft aan het afvoerputje van de cinema. ‘Gotti’ laat zich met gemak in die laatste categorie plaatsen. Of het nu om het beroerde acteerwerk, de volkomen verkeerd gekozen soundtrack of de intens rommelige opbouw gaat: ‘Gotti’ slaagt er op verbluffende wijze in om te laten zien wat een film in de verste verte absoluut niét moet zijn.
Aan alles valt te merken dat regisseur Kevin Connolly (vooral bekend als acteur uit de serie ‘Entourage’) héél erg zijn best doet om ‘The Sopranos’ of ‘Goodfellas’ te imiteren, maar deze producties hadden iets wat in ‘Gotti’ gedurende de hele speelduur achterwege blijft: talent voor én achter de camera. Dat de aanloop naar ‘Gotti’ gekenmerkt werd door tegenslag op tegenslag (het productieproces nam zo’n acht jaar in beslag), laat zich ook goed terugzien in de film. De film zwalkt als een dronken zeeman heen en weer door de tijd en lijkt gemonteerd door een basisschoolleerling die een dagje mee mocht lopen op de plaatselijke filmschool.
Een charismatische hoofdrolspeler of een enigszins intrigerend script had een film als ‘Gotti’ nog een beetje kunnen redden. John Travolta is echter de gehele film vooral bezig om te laten zien dat John Travolta John Gotti speelt. Geen moment slaagt de posterboy van weleer erin los te komen van zichzelf, waardoor je totaal niet mee kunt komen in de innerlijke kronkels en leefwereld van Gotti. Dat het script vooral bestaat uit oneliners die het daglicht eigenlijk niet kunnen verdragen, helpt het acteerwerk van Travolta ook niet vooruit. Probeer als acteur zinnen als ‘het is samen vallen en opstaan, zo werkt het in het leven’ ook maar uit te spreken alsof je het echt meent. Travolta doet heel erg zijn best, maar stijgt nooit boven het niveau van lokaal amateurtoneel uit.
Toch zijn de meest pijnlijke momenten nog wel de momenten waarop de film hardnekkig probeert een familiedrama te zijn. Connolly probeert op deze manier hardnekkig het verhaal en zijn hoofdpersoon van enige diepgang te voorzien dat het bijna pompeus wordt. Met dit script en bijbehorend acteerwerk was dit bij voorbaat al een kansloze missie. Maar het allergrootste probleem van ‘Gotti’, en dat is toch wel echt een prestatie met een film die pretendeert een maffia-epos te zijn, is dat de film hemeltergend saai is. ‘Gotti’ bruist geen seconde, heeft een schrijnend gebrek aan flair en wordt bevolkt door acteurs tegen wie gezegd is dat ze vooral heel boos moeten kijken om intimiderend over te komen.
Hoewel negatieve publiciteit inderdaad kan leiden tot een onbedwingbare nieuwsgierigheid, is het beter om ‘Gotti’ écht te laten voor wat het is. De film pakt ruim honderd minuten van je leven af die je nooit meer terug gaat krijgen en is zo’n fiasco dat het niet eens meer grappig is. Er had waarschijnlijk best een interessante film in ‘Gotti’ gezeten, en het personage was vast fascinerend genoeg om als bronmateriaal te dienen, maar het hier geen seconde merkbaar. Na het zien van ‘Gotti’ lijkt het er vooral op dat deze schurk weggelopen is uit een oude tekenfilm, dan dat dit een van de gevaarlijkste maffiosi in de Amerikaanse geschiedenis is geweest. Met een schrijnend gebrek aan humor, een scenario dat van Xenos-tegeltjeswijsheden aan elkaar hangt en een John Travolta die maar weer eens aantoont de uiterste houdbaarheidsdatum te hebben bereikt, bevestigt ‘Gotti’ dat de ‘Rotten Tomatoes’-score geen procent hoger uit had moeten vallen.
Alex Mazereeuw
Waardering: 0
DVD- en blu-ray-release: 27 juli 2018