Güeros (2014)

Regie: Alonso Ruiz Palacios | 106 minuten | drama, komedie | Acteurs: Tenoch Huerta, Sebastián Aguirre, Ilse Salas, Leonardo Ortizgriz, Raúl Briones, Laura Almela, Adrian Ladron, Camila Lora, Alfonso Charpener, Marcelo Tobar

Rondhangende jongeren die zonder concrete doelen of toekomstperspectief hun dagen vervullen. Het is een beproefd filmthema. Dat komt niet alleen omdat de verveling openstaat voor een weloverwogen beeldvoering, ook ontstaat er uit die ogenschijnlijke lusteloosheid persoonlijke groei en, uiteindelijk, beweging. De aanvankelijke stilstand staat daardoor in groot contrast met de eindsituatie. Het is een voortgaande omzetting die exemplarisch is voor film als medium. Clichés liggen echter al snel om de hoek. Door de luchtige en de visueel onconventionele aanpak van ‘Güeros’ weet de film deze platitudes evenwel goed te omzeilen.

De rondhangende jongeren van dienst in ‘Güeros’ zijn de studerende kamergenoten Federico en Santos. Metropool Mexico-Stad is het speeltoneel. De miljoenenstad biedt weinig mogelijkheden voor een rooskleurige toekomst. De jongens hebben zich er bij neergelegd en vullen hun dagen met nietsdoen. Ook de studentenstakingen die de stad overspoelen gaan volledig aan hen voorbij. Pas als de jongere broer van Federico, Tomás, zich bij het tweetal vervoegt, komt er wat schot in hun leven. De reis die ze op zijn instigatie besluiten te nemen, iets met een zanger die zelfs Bob Dylan aan het huilen kon krijgen, zet de spreekwoordelijke trein aan de gang. Door zichzelf constant af te vragen waarheen hun eigen weg leidt, wint hun identiteit voor zowel de personages zelf als voor de toeschouwer aan sterkte.

Dat gaat gepaard met de nodige gevatte humor, die vaak zelfbewust van aard is. De personages grappen over hun eigen trubbels en over de pretenties van de Mexicaanse art-film. Het voorkomt dat ‘Güeros’ een overdreven zwaar drama wordt. Bovendien winnen de tobbende personages aan sympathie. Als toeschouwer wil je ze daardoor niet zozeer een schop onder de kont geven, maar eerder een vriendschappelijke aai over de bol. De beeldvoering past zich effectief aan de romantiek aan.

Visueel heeft ‘Güeros’ veel weg van de Franse Nouvelle Vague. Het beeld is zwart-wit. Het speelse camerawerk is vluchtig door het gebruik van handheld en snel gemonteerde close-ups. De film eindigt, conform aan Truffauts jeugsfilm ‘Les quatre cent coups’, met een freeze. Het komt allemaal erg subjectief, symbolisch en vooral dromerig over, zonder dat het als storende trucage aanvoelt. Het brengt de personages dichtbij. Hun vragen zijn de onze (geweest).

‘Güeros’ is als een zwoele zomernacht waarin niet veel gepraat wordt, maar door de tijdloze gevoelens en levensvragen voor iedereen herkenbaar zal zijn. Met de studentenrellen op de achtergrond krijgt het bovendien een actuele ondertoon. In een land dat wordt geteisterd door geweld- en drugsdelicten, zijn toekomstkwesties relevanter dan ooit. De positie van studenten in Mexico speelt een belangrijke rol in de wording van de culturele identiteit. Want als één subcultuur voor verandering kan zorgen, zijn het de studenten wel. Maar dan zullen ze eerst voor henzelf een antwoord moeten vinden op de vragen des levens.

Wouter Los

Waardering: 4

Bioscooprelease: 23 juli 2015