Half Moon (2025)

Regie: Frank Scheffer | 91 minuten | documentaire | Met: Kinan Azmeh, Yo-Yo Ma

‘Half Moon’ is een uiterst degelijke, visueel aantrekkelijke documentaire over gevluchte muzikanten, die in New York een gemeenschap vormen die heimwee mengt met kunst. Muziek maken als noodzakelijke troost, een universeel thema dat ook in de Joodse diaspora een belangrijke rol speelt.

De Syrische klarinettist Kinan Azmeh is in het land van aankomst een bevoorrecht mens. Maar de rouw blijft, over niet kunnen terugkeren en familieleden achterlaten in oorlogsgebied. ‘Half Moon’ herbergt ook het optimisme van immigranten; het opbouwen van een nieuw leven, zoals concentratie op de muziek.

Met Trump aan het roer tijdens het maken van de documentaire – en nu weer – is Amerika echter immigratieland af. Een onderbelicht aspect van het Trumpisme is immers, dat het korte metten maakt met de Amerikaanse droom van de nieuwkomer.

Het isolationisme van de VS uit het verleden, voor de wereldoorlogen, behelsde nooit de belemmering van de influx van nieuwkomers die Trump voorstaat. In de documentaire is ruimte voor politieke discussie; het leidt een beetje af van het hoofdthema, dat uitgekauwd lijkt maar nieuwe zeggingskracht heeft gekregen.

‘Half Moon’ is duidelijk gemaakt voor de high-brow bioscoopbezoeker die zich laaft aan de eigen bubbel. De bubbel van de humane kosmopoliet die zich er graag op laat voorstaan van elke cultuur iets mee te pikken dat hij herkent, maar altijd weer kan terugkeren in zijn veilige omgeving – van alle gemakken voorzien.

Ook Kinan en co. zijn kosmopoliet; prikkelend wordt ‘Half Moon’ daardoor nooit, hoewel de kunst lavend is. Er worden gemeenplaatsen geponeerd, zoals ‘muziek is energie’ en ‘de klarinet is een medium’. Eigenlijk had het beter helemaal kunnen gaan over de muziek zelf – wondermooie fusion tussen oost en west.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 6 maart 2025