Hanna (2011)

Regie: Joe Wright | 111 minuten | actie, thriller, avontuur | Acteurs: Saoirse Ronan, Eric Bana, Cate Blanchett, Vicky Krieps, Paris Arrowsmith, John MacMillan, Tim Beckmann, Christian Malcolm, Jamie Beamish, Tom Hodgkins, Vincent Montuel, Nathan Nolan, Michelle Dockery, Jessica Barden, Aldo Maland, Olivia Williams, Jason Flemyng, Mohamed Majd, Tom Hollander, Sebastian Hülk, Joel Basman, Mathias Harrebye-Brandt, Álvaro Cervantes, Marc Soto, Gudrun Ritter, Martin Wuttke

Ze is een van de meest getalenteerde jonge actrices in Hollywood: de Iers-Amerikaanse Saoirse Ronan (1994). Haar rol in ‘Atonement’ (2007) betekende haar definitieve doorbraak en leverde haar onder meer een Oscar- en een BAFTA-nominatie op. Niet slecht voor een meisje van slechts dertien jaar oud. Met de regisseur van ‘Atonement’, Joe Wright, maakte Ronan ‘Hanna’ (2011). Deze actiethriller is heel iets anders dan je van Wright (die je toch in eerste instantie associeert met dramatischer werk – hij regisseerde naast ‘Atonement’ bijvoorbeeld ook ‘Pride and Prejudice’ uit 2005) zou verwachten.

‘Hanna’ is een stijlvolle thriller geworden met diepere lagen die helaas niet helemaal uit de verf komen. Gelukkig voor Wright is Ronan wederom op dreef; dit meisje komt er wel! De zestienjarige Hanna (Saoirse Ronan) groeit op in de onbegaanbare bossen van Noord-Finland, waar ze samen met haar vader Erik (Eric Bana met geforceerd Duits accent), een voormalige CIA-agent, een sober en zwervend bestaan leidt. Hij leidt haar op tot meedogenloze moordmachine, zodat ze wraak kunnen nemen op de samenleving. Het meisje heeft daardoor de kracht, het uithoudingsvermogen en de doortastendheid van een getrainde soldaat. Hanna’s eerste missie is om een beveiligde Amerikaanse bunker ergens in Europa binnen te dringen en Marissa Wiegler (Cate Blanchett) om te brengen. Marissa is de vrouw die verantwoordelijk is voor de dood van Hanna’s moeder. Het meisje slaagt erin om binnen te dringen, maar de Marissa die ze aantreft is niet de echte en ze wordt gevangen genomen. De slimme en snelle Hanna weet aan haar belagers te ontsnappen en slaat op de vlucht.

Tijdens haar tocht dwars door Europa en Noord-Afrika, waarbij ze ‘normale’ leeftijdsgenootjes ontmoet, doet Hanna verrassende ontdekkingen over de wereld om haar heen en over zichzelf. Joe Wright is, zoals we al zagen in ‘Atonement’, een man van visuele hoogstandjes. Hoewel hij zich wat lange tracking shots wat inhoudt deze keer, blijft het opmerkelijk hoe zorgvuldig hij elk beeld benaderd heeft. Vooral de vroege scènes in het besneeuwde Finse landschap zijn schitterend. Visueel is ‘Hanna’ dan ook om door een ringetje te halen. In verhalend opzicht rammelt er echter wel het een en ander aan deze film. Als je ‘Hanna’ van al zijn visueel spektakel ontdoet blijft er maar een mager plot over en de geloofwaardigheid is veelal ver te zoeken. Het mag duidelijk zijn dat het Wrights bedoeling was er een grimmig modern sprookje van te maken, want de thematiek is er duimendik opgesmeerd; iets subtieler had ook wel gemogen. Veel beter dan het actie-mysterie werkt het coming-of-age-aspect; waarbij Hanna niet alleen de wereld om haar heen ontdekt – sterk in beeld gebracht in een scène waarin ze voor het eerst in een hotelkamer belandt – maar ook zichzelf. Het leven is al niet gemakkelijk, voor welk tienermeisje dan ook, maar voor een tienermeisje dat heel haar leven afgesloten van de buitenwereld op elanden en poolvossen heeft lopen schieten natuurlijk helemaal!

Saoirse Ronan heeft niet alleen een fascinerende oogopslag, ze weet bovendien overtuigend de verbazing te spelen die Hanna moet ervaren wanneer ze in de ‘boze buitenwereld’ terechtkomt. Haar verwondering wanneer ze op doorreis door Marokko bij een doorsnee Brits gezin aanhaakt is oprecht. Veel woorden heeft ze daarvoor niet nodig. Ronan gaat er met deze film vandoor, zelfs de ervaren en veel geprezen Cate Blanchett kan dat niet voorkomen. Blanchett is altijd prettig om naar te kijken, zelfs als ze een kille bitch speelt, maar heeft hier de pech dat ze vastzit aan een eenzijdige rol die maar matig is uitgewerkt. Van Eric Bana blijft vooral zijn vreemde accent hangen en Tom Hollander duikt op als nichterige Duitse huurmoordenaar in een fout trainingspak met een stel nazi’s als sidekick.

‘Hanna’ heeft een krachtige, indringende soundtrack, van The Chemical Brothers, die erg sfeerbepalend is. De muziek stuwt de spanning op in de kat-en-muis-scènes, maar is wat al te aanwezig in de ‘kleinere’ scènes waarin de mens achter de moordmachine Hanna centraal staat. Wisselvallig is het etiket dat je op ‘Hanna’ zou kunnen plakken. De bedoelingen zijn origineel en fascinerend, maar in de uitwerking haalt Wright niet het niveau van ‘Atonement’. Visueel is deze actiethriller schitterend, verhaaltechnisch schort er helaas het een en ander aan. Dat ‘Hanna’ toch niet helemaal zo uitpakt als vooraf gehoopt ligt in elk geval niet aan hoofdrolspeelster Saoirse Ronan, die opnieuw laat zien waarom zij gezien wordt als een van de toonaangevende actrices voor de toekomst. Saoirse Ronan, onthoud die naam!

Patricia Smagge

Waardering: 3