The Happiest Day in the Life of Olli Mäki – Hymyilevä mies (2016)

Recensie The Happiest Day in the Life of Olli Mäki CinemagazineRegie: Juho Kuosmanen | 92 minuten | biografie, drama, romantiek, sport | Acteurs: Oona Airola, Eero Milonoff, Jarkko Lahti, Joonas Saartamo, Olli Mäki, Olli Rahkonen, Joanna Haartti, Deogracias Masomi, Mika Melender, Niklas Hyvärinen

Het jaar is 1962. In Finland bereidt de bokser Olli Mäki zich voor op het voorlopig hoogtepunt van zijn carrière: een gevecht om de wereldtitel in de vedergewichtklasse. Tegenstander is de Amerikaan Davey Moore, locatie het Olympisch stadion in Helsinki. Alles gaat goed, tot Olli stapelverliefd wordt op de opgewekte, onbevangen Raija. Want hoe houd je je hoofd bij een titelgevecht met al die vlinders in je buik?

In het waargebeurde ‘The Happiest Day in the Life of Olli Mäki’ beleven we die augustusdagen van 1962. We trainen mee met Olli, we verhuizen met hem en Raija naar de flat van Olli’s manager, een ijdele oud-bokser die hoopt dat Olli’s successen ook (en vooral) op hem zullen afstralen. We proberen de kilo’s te verliezen die nodig zijn voor de vedergewichtklasse en tegelijk proberen we tijd vrij te maken voor die leuke Raija.

Wat deze autobiografische schets zo boeiend maakt, is dat we hier de overgang meemaken naar de moderne sportcultuur. De sympathieke Olli heeft duidelijk geen mediatraining gehad, hij verdient nauwelijks een (Finse) Mark, hij wordt niet op straat herkend en zijn hele uitstraling is allesbehalve glamoureus. Maar we staan hier op de drempel van een nieuwe tijd. Voor deze belangrijke wedstrijd wordt Olli gevolgd door een documentaire-crew, hij moet sponsors gerieven en vriendin Raija moet langs de kapper om iets aan dat onstuitbare kapsel te doen. En dat roept spanningen op, zeker wanneer Olli zich realiseert dat hij langzaam verandert in een soort kermisattractie.

In meerdere opzichten doet ‘The Happiest Day in the Life of Olli Mäki’ denken aan de legendarische Heimatserie van Edgar Reitz. Niet alleen door het gebruik van zwart-wit, maar ook door het oog voor historisch detail en door de keuze voor bescheiden, al te menselijke karakters. De humor is dan weer typisch Scandinavisch, droog als een onbelegde Wasa-cracker.

Behalve als tijdbeeld, overtuigt de film als romantisch drama en spannende sportflick. Wel jammer van enkele onfortuinlijke keuzes. Zo spreek de Amerikaanse manager van Moore met een vet westers accent en is de entourage tijdens de bokswedstrijd een beetje knullig. Het postmoderne slimmigheidje waarmee de film eindigt was ook niet echt nodig. Gelukkig zijn dat maar kleine smetjes op een zeer geslaagde film. Geen knockout, wel een dikke overwinning op punten.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 9 februari 2017
VOD-release: 7 juni 2017
DVD-release: 7 juni 2017