Happily Ever After (2014)

Regie: Tatjana Božić | 83 minuten | documentaire, drama, romantiek

Tatjana Božić is een van die vrouwen die haast lijkt te zijn geboren voor het falen in relaties. Voor de zoveelste keer dacht Tatjana haar perfecte levenspartner te hebben gevonden, maar als het ook deze keer dreigt te gaan mislukken besluit ze het heft in eigen handen te nemen. Ze reist langs haar vijf exen in Moskou, Hamburg, Londen en Zagreb om antwoord te vinden op de vraag waarom haar liefdesrelaties altijd stuk lopen.

Vijf jaar lang filmt ze ook haar relatie met haar nieuwste lover Rogier, van wie de Hollandse nuchterheid op bijna ieder vlak botst met zijn emotioneel instabiele Kroatische liefde Tatjana. Tatjana toont hoe veel moeite het kost om een relatie te onderhouden, maar gelooft tegelijkertijd dat er niets mooiers bestaat dan de liefde. ‘Happily Ever After’ begint met een shot waarbij niets anders voelbaar is dan een prille verliefdheid, maar naarmate de relatie vordert krijgen we ook steeds meer zicht op de hevige spanningen tussen de twee. Het feit dat er constant een camera op het stel gericht staat zal daarbij ook niet altijd even bevorderend werken.

Tatjana en Rogier hebben inmiddels ook een driejarig zoontje Waldemar, wat voor Tatjana één van de belangrijkste redenen lijkt om er alles aan te doen om deze relatie te redden. De tweede verhaallijn in ‘Happily Ever After’ bestaat uit haar zoektocht naar een oplossing: ze bezoekt haar exen om er achter te komen wat er is misgegaan volgens haar exen en in welke val ze dus niet nog een keer moet lopen. Haar problematiek met mannen lijkt vooral te liggen in haar persoonlijke verlangen om de sterke, geëmancipeerde vrouw te zijn die in haar jeugd zeker niet de standaard was.
Vooral op dit punt wordt de film interessant. Langzaamaan krijgen we te zien hoe haar bewogen geschiedenis invloed heeft op haar liefdesleven. Ze groeide op in het toenmalige patriarchale Joegoslavië wat voor haar een nogal smalle definitie van het ‘vrouw-zijn’ heeft achtergelaten. Hoe feministisch haar instelling ook is, haar verleden als minder onafhankelijke invloed heeft duidelijk sporen achtergelaten. Emotioneel is Tatjana nog niet geëmancipeerd, hoe graag ze dat ook zo wil laten lijken.

‘Happily Ever After’ is een goudeerlijke film over het vrouw zijn, over liefde en over de complexiteit van het liefhebben. Het is een persoonlijke documentaire, waar niets gespeeld of onoprecht overkomt. Vooral de verhalen van de exen zijn daarbij erg ingrijpend, maar zorgen ook voor veel gegiechel van beide kanten. De film is bovenal humoristisch, met hier en daar wat schrijnende randjes. Tatjana brengt een zeer herkenbare waarheid die door haar extreme openheid en de intieme manier van filmen een bijzondere indruk weet achter te laten.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 april 2014