Harvard Man (2001)

Regie: James Toback | 94 minuten | drama, komedie, romantiek, misdaad, thriller | Acteurs: Sarah Michelle Gellar, Adrian Grenier, Joey Lauren Adams, Eric Stoltz, Gianni Russo, Rebecca Gayheart, Ray Allen, Michael Aparo, Scottie Epstein, John Neville, Polly Shannon, Philip Jarrett, Adam Bloch, Lauren Collis, Landy Cannon

Regisseur James Toback is zelf gokverslaafd èn ex-Harvard student, en veel van zijn films zijn autobiografisch. Zijn films (‘Two Girls and a Guy’, ‘Black and White’, ‘Fingers’) bevatten allemaal elementen als sex, filosofie, gokken, drugs, sport en muziek, zowel klassiek als modern. Dat is in deze film niet anders.

We maken kennis met Alan Jensen, een Harvard student die zijn leven verdeelt tussen twee vriendinnen, de cheerleader Cindy Bandolini (Sarah Michelle Gellar) en zijn filosofielerares Chesney Cort (Joey Lauren Adams, overigens te jong om deze rol te spelen). Verder is hij druk met basketbalspelen en zijn studie. Hij probeert zichzelf te vinden door zich te verliezen in combinaties van muziek (twee stereo’s, de ene brult rap, uit de andere luidsprekers komt klassiek), te experimenteren met drugs en natuurlijk veel sex met beide vrouwen.

Zijn ouders wonen in Kansas en worden in het begin van de film getroffen door een tornado, zodat ze hun huis kwijtraken. Alan wil ze uiteraard helpen en bezoekt ze in de grote gymzaal, waar alle slachtoffers van de tornado onderdak hebben gevonden tot de verzekering uitbetaalt of er een andere oplossing is gevonden. Alan’s ouders blijken onderverzekerd te zijn, dus moet Alan met honderdduizend dollar op de proppen komen, wil hij zijn ouders er weer bovenop krijgen. Cindy’s vader is een bekend, belangrijk en gevreesd Maffialid, en tijdens een bezoekje aan het ouderlijk huis van Cindy regelt zij voor hem dat haar vader hem het benodigde geld geeft, op voorwaarde dat hij de uitslag van de binnenkort te spelen basketbalwedstrijd zeker stelt. Na enig getwijfel gaat Alan overstag. Het geld wordt gebracht naar zijn ouders, die even afvragen waar hij het vandaan heeft, maar zijn verklaring is blijkbaar plausibel genoeg en de ouders verdwijnen voor de rest van de film uit beeld. De film was beter geweest als dit hele subplot weggelaten was.

Ook het deel van de twee undercover FBI-agenten had uit het script verwijderd mogen worden, want het is allemaal erg onaannemelijk. Rebecca Gayheart als FBI-agente, wie gelooft dat nu?

Ondertussen heeft Alan van een medestudente 15.000 microgram LSD gekregen en vlak voor de belangrijke wedstrijd neemt hij deze tabletten in. De scènes waarin we de wereld vanuit Alan’s ogen zien, zijn grappig door de vervormde gezichten en objecten, maar al vóór het hem gaat vervelen, ben je er zelf al op uitgekeken. Ook de snel achter elkaar gemonteerde beelden voegen niet toe wat de regisseur voor ogen had, namelijk een paranoide sfeer. Het is eerder irritant en doet te gekunsteld aan. De film lijkt in dat opzicht een slap aftreksel van films als ‘Requiem for a Dream’. De LSD-trip is overigens regelrecht op het leven van de regisseur gebaseerd, die beweert in de jaren zestig ooit acht dagen achter elkaar high geweest te zijn. De sexscènes blijven beperkt tot een beetje gekreun van Gellar in het begin van de film en een genante scène in het bos, waarin Cindy Alan overtuigd van de makkelijke manier van geld verdienen, terwijl ze heftig op en neer danst op zijn schoot, geheel gekleed overigens (maar we zijn van deze actrice ook niet anders gewend).

De scènes in de klas met Joey Lauren Adams zijn al even lachwekkend, ze speelt niet slecht, maar haar monoloog over Kierkegaard, Heidegger en Wittgenstein voegt niets aan de film toe, maar komt alleen maar pretentieus over.

Al met al geen saaie film, niet slecht geacteerd, maar het verhaal is te onsamenhangend en de subplotten te overbodig om deze film meer dan twee sterren te geven.

Monica Meijer

Waardering: 2