Haunt (2019)

Recensie Haunt CinemagazineRegie: Scott Beck, Bryan Woods | 92 minuten | horror, thriller | Acteurs: Katie Stevens, Will Brittain, Lauryn Alisa McClain, Andrew Caldwell, Shazi Raja, Schuyler Helford, Phillip Johnson Richardson, Chaney Morrow, Justin Marxen, Terri Partyka, Justin Rose, Damian Maffei, Schuyler White, Samuel Hunt

Halloween, ergens in Amerika. Een groepje studenten trekt er in de auto op uit, op zoek naar drank, lol en ander Halloweenvermaak, zoals het bezoek aan een haunted house. Zo’n haunted house is een tamelijk Amerikaans fenomeen, een combi van spookhuis en escape room, niet te vergelijken met een Nederlands spookhuis op de kermis. Onze studenten krijgen de kick van hun leven wanneer zij langs een uitgestorven landweg zo’n haunted house zien staan, een ‘extreme haunted house’ nog wel.

Wat hierna volgt is tegelijk voorspelbaar én origineel. Zoals uit de samenvatting al blijkt is het uitgangspunt van ‘Haunt’ niet erg geïnspireerd. Dat geldt ook voor de rest van de plot. Wie een beetje bekend is met genre weet wat hem te wachten staat. Die weet ook het antwoord op de vraag of alle studenten het einde van de film halen en zo ja, met hoeveel ledematen nog intact. En die weet ook dat er altijd een hoofdpersoon bij zit (in dit geval de jonge Harper) die het meeste kans maakt op ontsnapping.

Zo voorspelbaar als het verhaal, zo origineel is de invulling. Normaal lijkt zo’n huis nog het meest op een pittoresk geval uit een gothic novel (19e-eeuws of vroeger), maar hier is het meer een pakhuis met losse kamers. Die kamers zijn vaak knap griezelig, al gaan we daar verder niets over verklappen. Dat de film voldoende schrikmomenten heeft, zegt al genoeg bij zo’n afgekloven sub-genre.

Maar wat de film pas echt de moeite waard maakt, is dat je als kijker nooit weet hoe gevaarlijk de volgende kamer is en waar het gevaar in schuilt. Sommige kamers blijken achteraf nog redelijk veilig. Ook de medewerkers van het haunted house lijken de ene keer behulpzamer dan de andere keer. Doodeng zijn ze sowieso, en zwijgen is hun voornaamste bezigheid. Omdat de muziek – vaak te sturend bij horrorfilms – hier een bescheiden rol speelt, weet je echt nooit waar je aan toe bent.

Wel jammer dat de personages aan de vlakke kant zijn en dat het acteren niet altijd overtuigt. Het trauma dat hoofdpersoon Harper meekrijgt en waar we met haar op terugkijken, had ook niet echt gehoeven. Afgezien daarvan is het kijken naar ‘Haunt’ een fijne horrorervaring, met dank aan de inventiviteit en de slimme keuzes van de makers.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 17 oktober 2019
VOD-release: 24 maart 2020