Hearts Beat Loud (2018)

Regie: Brett Haley | 93 minuten | komedie, drama | Acteurs: Nick Offerman, Kiersey Clemons, Blythe Danner, Toni Collette, Sasha Lane, Ted Danson, Jesse Patch, Alex Reznik, Rafael Poueriet, Linda Lee McBride, Quincy Dunn-Baker, Kim Ramirez

In ogenschouw nemend met welke middelmatige meuk we vaak nog geconfronteerd worden in de filmzalen, is het zonde dat de gemiddelde indie-film steeds minder aandacht lijkt te krijgen. Ze verdwijnen direct op Netflix (denk aan ijzersterke pareltjes als ‘Private Life’ en ‘The Land of Steady Habits’), of zien in Nederland enkel het levenslicht op dvd (nog altijd in leven lieve mensen!). Grote kans dat het doorsnee publiek dan ook niet meteen de oren zal spitsen bij de titel ‘Hearts Beat Loud’. En dat terwijl we in deze cynische tijden misschien wel meer behoefte hebben aan dit soort films dan ooit tevoren.

Waar de dvd een bijna uitgestorven fenomeen lijkt, is vinyl al enkele jaren aan een sterke opmars bezig. En toch slijt Frank (Nick Offerman, bij het grote publiek vermoedelijk vooral bekend door zijn rollen in televisieseries als ‘Parks and Recreation’ (‘Ron f***ing Swanson!’) en ‘Fargo’) zijn dagen in zijn platenzaak vooral rokend en YouTubend; de meeste klanten verkiezen websites als Amazon inmiddels immers boven de fysieke winkelervaring. Plezier lijkt Frank vooral te halen uit de ‘jamsessies’ met zijn dochter Sam (Kiersey Clemons). Grote afwezige is de vrouw van Frank, enkele jaren geleden door een noodlottig ongeval om het leven gekomen. Nu Sam op het punt staat om het nest te verlaten om te gaan studeren, beseft Frank des te meer hoeveel plezier hij haalt uit de wekelijkse sessies met zijn dochter en welk gat haar vertrek in zijn leven achter gaat laten.

Als ze op een avond het nummer ‘Hearts Beat Loud’ opnemen, is Frank zo onder de indruk van zijn dochter dat hij besluit het nummer te uploaden op Spotify. Als het liedje enkele dagen later de afspeellijst van een lokale koffiebar heeft gehaald (#lifegoals), probeert Frank de ambities om een band met zijn dochter te beginnen, kracht bij te zetten. Maar Sam, niet per se onder de indruk van de carrière van haar ietwat aanklooiende vader, houdt star vast aan haar ambities om geneeskunde te gaan studeren; een leven als artiest brengt simpelweg te veel onzekerheden met zich mee.

Wat ‘Hearts Beat Loud’ zo’n ontzettend fijne film maakt is vooral het uit de weg gaan van hele zware thema’s. Zo is de seksualiteit van Sam simpelweg een gegeven, nog altijd meer uitzondering dan regel in de Amerikaanse cinema, en worstelt Frank vooral innerlijk met zijn eenzaamheid. Vader en dochter vinden elkaar in de muziek, waardoor dik aangezette dialogen en melodramatische plotwendingen gelukkig achterwege blijven. Het subtiele, ingetogen karakter van de worsteling met het leven wint het in ‘Hearts Beat Loud’ van het grote gebaar, en dat is precies de reden waarom de film zo heerlijk wegkijkt, om hier en daar toch een stiekem kippenvelmomentje teweeg te brengen.

Nick Offerman voegt zich met zijn heerlijk losse hoofdrol moeiteloos in het rijtje ‘fijne filmvaders’ die de Amerikaanse films de laatste jaren steeds vaker lijken te bevolken (denk aan Michael Stuhlbarg in ‘Call Me By Your Name’ en Tracy Letts in ‘Lady Bird’). Ook Clemons toont zich een begenadigd talent, in het acteren én het vocale. Met fijne bijrolacteurs als Ted Danson (hilarisch) en Toni Collette (met als hoogtepunt een tamelijk briljante scène in een karaokebar) heb je dan ook niet eens zo gek veel meer nodig. Maar vlak ook zeker de bijzonder aangename soundtrack niet uit. Grote kans dat je na het zien van de film meteen enkele nummers aan je Spotify-playlist toevoegt (hoewel je natuurlijk eigenlijk meteen naar je lokale platenzaak zou moeten rennen om het fysieke album te kopen).

‘Hearts Beat Loud’ zal waarschijnlijk niet doordringen tot het collectieve filmgeheugen, maar is wel het type film waarvan we er misschien wel gewoon te weinig zien. Een film die je af en toe ook even nodig kunt hebben: niet al te veel pretenties, een ontzettend fijne cast, een heerlijk lichte toon en hele ‘chille’ soundtrack. Met dit soort films kun je de cynische schaduw die over deze tijd hangt voor anderhalf uur even vergeten. Moet je je voorlopig dus nog wel even wagen aan die prehistorische dvd.

Alex Mazereeuw

Waardering: 4

VOD-release: 1 december 2018
DVD-release: 9 januari 2019